اتاق خاطرات

هجوم تمامِ خاطره هایت 
مرا می‌کشاند به اتاقِ امنِ نِگاهت،
آرام ترین نقطه ی پرگار
آغاز، باز پرواز،
تا قشنگترین دایره میانِ مَن و تو، 
و
زمینی دیگر،،،
خالی از کینه، 
خالی از دردِ همسایگان،
صبح تا شب دَویدن پَی یک لقمه نان،
هوایش خالی از بوی بدِ دَهانِ حاکمان
و
مشرقی دور،،،،،، اما نزدیکترین آغوش به غروبِ دریا،
حقیقت را میگوییم
اتاقِ خاطره هایت سقفِ دِل بازی دارد
دوستَش دارَم
چون
روشن میبینَم تمام جهان را،،
پس
دَر همین اتاقِ خاطره ها می نشینم 
تا که دستِ مرگِ بی عار بیایید
و
 بگویید، دیگر پاشو، همین الان وقتشه.

#شعر داریوش افشار ✍️