شامِ آخَر

»«»«»»««»««»»««»»»»»»«
صِدای تُنبَکِ مَرگ از دَستانِ خَشم می آیید
رقاصِ مَستِ شَب با طَنابِ بَزم می آیید…
بره ی بی گُناه… بی پَناه…شامِ آخر ِ نَقاش
قَصَابِ بی کله… با ساتور به رَزم می آیید!
اِلهَه ی عُریانِ اِنسان
 از زیر چاکِ عَبای شَیطان… 
با چارقَدی سیاه 
چون شُهره ی شَه‍‌ناز می آیید!
شام مُهیا میشَودُ… 
و
خُدای اِبراهیم… از پَسِ پَردَهٔ اِرتِزاق…
 با خَری بی پالان… بِسانِ مُلا می آیید.
«»««»»««»»«««»»»««»«««»««««»»««««»»»«»«

داریوش افشار ✍️