دوشنبه ۱۴ خرداد
|
|
آفتاب زندگی ام معضل دنیا نبود
بی بها باشد جهان و بودن اجبار من
|
|
|
|
|
سیب چیدن از نگاهت گر گناهی هی بود، باشد
|
|
|
|
|
با تاکسیِ بی اعتنایی،
آسان می گذری
از این مسافر عاشق...
|
|
|
|
|
با دوست مگو راز نهان در مستی
بادشمن خود بده تو گاهی دست
|
|
|
|
|
چشم مست و مخمورش فتنه های برتر داشت......
|
|
|
|
|
ای از فروغ روی تو روشن غروب سینه ام
اندر پی سودای تو رنگ عقیقی دی
|
|
|
|
|
نگاهت
تیر خلاصی ست
بر شقیقه افکارم...
|
|
|
|
|
اگر ان روز که حوا طمع سیب نمی کرد
|
|
|
|
|
در اینکه بی لبت لبِ سیگار لازمست!
|
|
|
|
|
دست هایم به سوی تو و زانوانم روی خاک است
|
|
|
|
|
هر زمان شعرت به قلبم مثل باران می زند
دشت بی پروانگی دم از گلستان می زند
|
|
|
|
|
اربعین و بوسه صحرا به پای زائران
می کند غوغا به جان شوق زیارت یا حسین (علیک السلام)
|
|
|
|
|
تصمیم سختی است رفتن یاکه ماندن
راهی که باید رفت ؛ بی گفتن , شنیدن
|
|
|
|
|
تمام لحظه ها بی آب و نانند
|
|
|
|
|
رفتی و دریا به روی ماسه ی ساحل نوشت
موج من آخر بفهمی معنی برگرد را
|
|
|
|
|
تو تنها ترین تنهای من-ی، که داری مرا از خودت دور می کنی
|
|
|
|
|
صبر من همانند کوه نیست
هیچ کس دارای این شکوه نیست
امروز درمیان جمع تنهایم
بهتراست که با خود ب
|
|
|
|
|
.چقدرتنهایم خسته ازامدن فردایم .من چه بیهوده بدنبال سراب ارزو میگردم
|
|
|
|
|
دو پرستوی نجیب ،بال زنان می آیند
دل خوش از نور و غروب اب
|
|
|
|
|
شعر آزادی و داد
همه از جنس زمان
|
|
|
|
|
معنی نقطه چینها را
با شعر نفسهایم آواز می کنم،
در بلنداے دستانت پرواز،
وعده ے ما،
آغاز مرداد احس
|
|
|
|
|
ای مه زیبای بی احساس من
ای تب و تاب دل تنهای من
|
|
|
|
|
چشمانت را از کدام سرزمین آورده ای که این چنین تاریک بود...
|
|
|
|
|
بزن به شیشه ی حسرت بزن خرابم کن
|
|
|
|
|
رامت شده این
وحشی احساس و
اسیرم.........
|
|
|
|
|
آدمی را مهربانی زیبا می کند!!
|
|
|
|
|
پدرم فقيرم سكه را به صندوق صدقات نيا نداخت ميترسيد عمرش دراز شود !!!
|
|
|
|
|
می کنم نظم پریشان را زچشمانت سوال
شایداز آن بینش روشن بگیرم اعتدال
|
|
|
|
|
ازآن روزی که دیدم عکس مهرت باهوالباقی
برایم فال آخرشدالایاایهالساقی
|
|
|
|
|
اینجا بهار بی تو مهیا نمیشود
|
|
|
|
|
من ، روزی رها خواهم شد...
|
|
|
|
|
پیوسته به جانِ من خسته شرر از تو میرسد
|
|
|
|
|
فخر حاكم بود در پيش كسان //
آن کسان بودند ذاتا چون خَسان
|
|
|
|
|
گفتند اگر از خون گذری بود وصالت
|
|
|
|
|
فاصله ای کوتاه
از ضخامت سیبیل استالین
تا انگشتری عقیق ابوبکر بغدادی
بیش نمانده ست !
|
|
|
|
|
برای بعد از من...
جــــنون مقدمــه ای از وقوع عصیان بود
هوا،هـــوای قــریب الشـــکست ایمان
|
|
|
|
|
بسیجی رهرو راه حسین است/
نه سرازپا نه سامان می شناسد
|
|
|
|
|
بوسه های اتمی را شما کامل کن ممنون
|
|
|
|
|
تو سخت میگیـــــــــری ... !
|
|
|
|
|
از فروغ روی تو قلبم فروزان گشته است
این دلم از عشق تو ی
|
|
|
|
|
خزان عهد ما هم روزگاری...
دوام عمر می چیند ازین باغ
|
|
|
|
|
از من مپرس علت عاشق شدن چه بود/
این مساله تمام جوابش درون توست/
|
|
|
|
|
لبخند چیست
جز کشش مضحک لبها...
|
|
|
|
|
در مرداب غوغایی ست ،
که تو نمی بینی
حرف هایی ست
که تو نمی شنوی
|
|
|
|
|
دوش دیدم درخواب باز باران آمد
|
|
|
|
|
زیر باران تنها نشسته ام در انتظار آفتاب
|
|
|
|
|
ای مادر ای نفسم
ای مادر ای همه کسم
من شوم قربان دودست ناز ت
چون هرشب میبینم راز نیازت
|
|
|
|
|
"این کابوس تا صبح اجباری ست "
|
|
|
|
|
لرزش پلك يه عاشق
لحظه ديدار يار
فاش گويد راز آن شب زنده دار
توي پستوي نهانخانه يار
بي كسي ام
|
|
|
|
|
چه انتهای غم انگیزی دارد تنهایی
|
|
|
|
|
همیشه دربدر بی نصیب یک دل شادم..
|
|
|
|
|
آنگاه که درخشید ستاره ی بختم در این ویرانه ی امید
بوف
تسلیم درشت چشم خویش گشت
سایه ی تسنیم جوشش د
|
|
|
|
|
شریان دارد زندگی
در کالبد نهانمان
راه عجیبیست
نفس را گریزی نیست
بودن در نبودن ها
|
|
|
|
|
مراصدابزن
ازگرمای قلب ستاره ها ی ارغوانی........
ای شک
|
|
|
|
|
قلب هایی یخ بسته
حسرت کرسی و شعر
تا همیشه ..... !!!
|
|
|
|
|
حسرت دیدار ماند در کوچه های ....
|
|
|
|
|
به شب بگو
فاصله نیست
ناخوانده از غروبی دیگر
|
|
|
|
|
شادم
که اغوا می شوم
بافتح الفتوح چشمهات
چشمان تو
|
|
|
|
|
لب هام که از خیسی لب هات سُر می خورد...
|
|
|
|
|
به تو بخشیدم همه احساسم را
|
|
|
|
|
غافل از عشق خدايي
دلبري كرد مرا ليك چه آسان زد و رفت
|
|
|
|
|
پرسه بر غم زند این روح پراز درد ولی
|
|
|
|
|
نمی دونم که چقد دلم هواخواه توئه.................
|
|
|
مجموع ۱۲۴۵۰۷ پست فعال در ۱۵۵۷ صفحه |