غم دل

صبر من همانند کوه نیست
هیچ کس دارای این شکوه نیست

امروز درمیان جمع تنهایم
بهتراست که با خود بمانم

هرگاه با دوست می خندم کمی
میگوید خوشا به تو که بی غمی

غم اندوه را در دلم پنهان کردم
به دست خویش خود را ویران کردم

اگر غم اندوه دل می گفتم
شب تا سحر راحت می خفتم

امروزه ناله می زنم بی باک
شاید دلم ازدرد شود پاک

چه گویم که آشنا پیرم کرد
غم دوست زمین گیرم کرد

آشنای نزدیک دلم را شکست
غریبه با عشق دل به من بست

درود بر تو ای غریبه ای نا آشنا
تو دیگر نبودی مثل آشنابی وفا

من چنان از آشنا درد به دل دارم
که هزار بیت غم ناک می سرایم

قبرم را در نزدیکی آشنا نگذارید
بگو بر مزارم فاتهه هم نخوانید

مشخصاتم را ننویس برروی قبر
بگذار هم باشند از من بی خبر

بر روی مزارم بنویس این پیام
همین کار را بکن دیگر تمام

کم صحبت کرد از غمش مثل مرد
اما به دل داشت از آشنا هزار درد