شنبه ۳ آذر
اشعار دفتر شعرِ بهارچشم هایت شاعر حمیدرضاسفید
|
|
|
|
عاقبت برسنگ قبرآرزو پرپرشدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن راکه شال وکفش ولباس جدیدنیست
ماتم زده ست کنج دلش،این که عیدنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست زمانه فرق کرده
تاریخ و فسانه فرق کرده
ای طوطی خوش سخن ازاین باغ
بگریزکه دانه فرق کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست دردست تووپاییز.....یعنی میشود؟
عطرباران درهوا گلریز.....یعنی میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باآن که ازنهایت دل دوست دارمت
حالاکه میروی،به خدامیسپارمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتیم مااگرچه ازاین شهر ،بادریغ
دل رابه کوچه کوچه ی آن جاگذاشتیم
رفتیم وخنجری که فراموش گشته ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به من گفتی که دارم دوستت،ازاین سخن بگذر،
اگرچه دوستت دارم ولی ای جان زمن بگذر
مرادرچاه می انداز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن روزبه جرم بی گناهی
درمحبس عشق خوداسیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش خواب جنگلی دیدم شدم مرطوب بغض
صبحگاهان دراتاقم بوی جنگل داشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گریه کن ای چشم من دیگرکنارش نیستی
یاردیگرداردودیگرتویارش نیستی
خیرمقدم گوبه پاییزی که سویت راگرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشاآنکس که یاری چون تودارد.
به شب،تیمارداری چون تودارد.
خوشاآن مردخوشبختی که دردل
گلستان وبهاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گرفته ازاین عشقهای پوشالی
زعشق وعاشقی زردوکال وتوخالی..
دلم گرفته به قدری که آرزودارم
که مث
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریغ ازنگاه بهارآفرینت
که بربرکه ی چشم پاییزی من نبارد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمردراین شهرفلاکت زده بودم.
درحسرت یک یاروفادار......ندیدم
روح پدرم شادکه می گفت همیشه
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم ازسردی این مردم خوشنام گرفت و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش دیدارتودریک روزبارانی نبود
یاپس ازآن آسمان راچشم گریانی نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گرفته ازاین روزهای بارانی
که می چکدهمه ازابرهاپریشانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیرلب تلخ ترک خورده ام
از شکرعشق گواراتری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی راماتمی بایدسرود
باهمان الفاظ ناب کودکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه دربدر بی نصیب یک دل شادم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندمیمیری برای زندگی؟
می کنی جان رافدای زندگی
راستی را،مرگ باشددرکمین
برسرهرانحنای زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش دریابودی ومن زورقی بی بادبان
درمه وتوفان شبی خودرابه دریامی زدم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس ازیک بوسه ی سردوغم انگیز
به دست سرنوشتت می سپارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلخسته ام زکار،زکارهمیشگی
وزچرخ خوردنم به مدارهمیشگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.ﺩﺭﮐﻨﺞ ﻗﻔﺲ ﺑﻠﺒﻠﮑﯽ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺑﺎﻟﻢ
ﺑﺎﺣﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺯﺧﻤﯽ ﺧﻮﺩ،ﭼﻨﺪﺑﻨﺎﻟﻢ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این چنین که می روی برهرچه هست /یک دل خون وامدارم می شوی!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیماری مراتومگرچاره ای کنی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردش چرخ براین خسته چه سنگین شده است
شدمربع خط پرگار!! نمیدانی تو؟؟؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.نرم نرمک می روم ازیادها
چون پری گم می شوم دربادها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرم باستاره نجواداشت،
دردلش قدرآسما ن جاداشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.دراین عالم کسی هم سنگ مانیست.....ً.....کسی ازدوستان دلتنگ مانیست
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
محمد منصوری بروجنی 
راشد نصرت سراوان 
زهرا حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس) 
