نامه ی سرانجام

جناب مانا
درود
خیلی پر محتوا و زیبا بود

ستاره ها
شما امین شب بوده اید.
بگویید: خورشید را کجای آسمان خاک کرده اند،
که من هنوز وامدار کرم شبتابم؟


درود بر مانای ماندگار
معجونی از حلاوت و تلخی تنیده درهم
به زیبایی شعر مانا

من هم روزی مرد معصومی بودم
که از فرط معصیت،
گناه گندم را به پایم نوشتند..


درود بر شما جناب مانای گرامی

شعر ناب پر از معانی عالی از قلم توانمندتان خواندم

سر فراز باشید به مهر

سلام و درود جناب مانای عزیز و دوست داشتنی
سپیدی قلم زدید سرشار از تصاویر ناب و یاری گرفته از تاریخ خصوصا تاریخ مذهبی که باعث میشه مخاطب ناخودآگاه برداشت های جالبی داشته باشه و پرش های نا منظم تاریخی در شعر به آدم حس غوطه ور بودن در زمان و مکان رو میده که نوبه خودش جالب و خاصه
منتظر بررسی و واکاوی دوستان هستم
پیروز و دلشاد باشید

درود و عرض ادب و احترام خدمت شما شاعر گرانقدر ،همچنین بر
استاد بانو حکیمی بافقی نازنینم
استاد هداوند گرانقدر
و آقای صادقی ارجمند
همچنان که با شوق سروده ی زیبای تان را می‌خواندم و فکر این بودم چه کامنتی بگذارم به انتهای شعر رسیدم و پی‌نوشت را خواندم ،کمی غافلگیر‌شدم
به صفحه ی آقای صادقی برگشتم .بعد از آخرین پیام خودم دیگه سر نزده بودم. از توضیحات استادان هم که بازگشته بودند،آموختم
به نظرم هر کسی آزادِ برداشت خودش را از شعری که خوانده داشته باشد ،همین نظرات گوناگون با زاویه دیدهای متفاوت باعث بحث و گسترش فنون ادبی می‌شود
بنده نه ادعایی در این عرصه دارم نه از کسی دلخورم،فقط از سوءتفاهمی که ایجاد شده بود دلم گرفت که آن هم رفع شد😊
البته مقصر خودم بودم که اشاره کوچکی کردم و گذشتم ،یاد گرفتم که اگر خواستم وارد مبحثی شوم توضیحات کاملی ارائه دهم که به هر چه ختم شد ناراحتی نباشد
دستبوس مهر و زحماتِ استادان عزیزی که با سعه‌ی صبر،آموزش می دهند هم هستم
برای شما و عزیزانی که نام‌شان برده شد آرزوی سلامتی و سرافرازی دارم🌹

سلام وارادت
شاعر وهنرمند بزرگوار
هزاران درود