شنبه ۸ ارديبهشت
|
|
با تـوام ملت مظلـوم ، دگـر کافـی نیست
|
|
|
|
|
دلتنگيهايم را به حساب تو ميگذارم ...حسابت بد جور بالا زده لطفا تسويه اش كن
|
|
|
|
|
حالم را نمی پرسی/ این روزها چقدر/ شبیه نامه ای هستم
|
|
|
|
|
پر از غوغای آوازم ، بیا و همزبونم شو
|
|
|
|
|
گوشی همراه تو سرشار از ناگفته هاست
|
|
|
|
|
آن تشنه که از آب ننوشید ابالفضل
آن شیر که در بیشه خروشید ابالفضل
|
|
|
|
|
عشق ما با آرزو در ساحلی لنگر گرفت
صاحب ساحل تو بودی عالمی دیگر گرفت
|
|
|
|
|
من از شعار به شعور خواهم رسيد( صفحه چهارم )
|
|
|
|
|
رفتن از کوچه ی تردید و رسیدن به گذرکاه یقین
|
|
|
|
|
خیلی مانده تا پاییز......
|
|
|
|
|
""از عشق دورادور معامله کنید""
|
|
|
|
|
اي واي دشمن رهبرم
فرمان دهد جان بركفم
|
|
|
|
|
چند روزیست نیامد زتو یک پیغامی
شده از دوری تو این دل وحشی رامی
|
|
|
|
|
افسوس که پر کشید و دل کند
از عالم و هرچه در جهان بود
|
|
|
|
|
توهم درقلب دلبرخانه داری
بود اینت نشان سرفرازی
|
|
|
|
|
شب شعر است و شعری در ملاجم نیست
|
|
|
|
|
ایشالله یهویی ، ما و آقامون
آقا جون ، بچه بودم شدم جوون
هنوزم ازت ندارم هیچ نشون
|
|
|
|
|
آفرین بر هنر وحی و پیمبر شدنت
|
|
|
|
|
ساقي و ساغر و ميخانه و مستي به جهان//
هر کدام منزلت روي تو را گشته به جان
|
|
|
|
|
لا به لای نفست نرمم کن
با من ازعشق بگوگرمم کن
کودکم،نابلد درس عشق
به بلوغم برسان.................
|
|
|
|
|
بر شعر هایم می دود بوی رفتن ز شوره زار
|
|
|
|
|
هوای گرگ صفت تا پای جانِ گرسنگان یخ بسته وسرد است !
دل مردم ز نا مردم چه پر دردست ؟!
درون لانه های
|
|
|
|
|
دلتنگ ایران وُ
گیلانم می شوم
...........
|
|
|
|
|
عجب امشب نسیمی خوش زکوی یار میآید
چنان دارو ی بی مـانند بـر بیمار میآیــد
|
|
|
|
|
بوته ی مگنولیا در گل نشست...
|
|
|
|
|
سنجاق مویت ژاپنی دمپاییت چینی
لپت دو قاچ سیب سرخ از وس
|
|
|
|
|
از بین دوتا کوچه پریشان میرفت
از مرز حدوث کفرو ایمان می
|
|
|
|
|
... دکمه های پیراهنم را دو تا یکی می بندم روسری ام را گره ای کور می زنم دفتر شعرت
|
|
|
|
|
یا محمد(ص) تشنه ی آب تو ام
چشم بر دیدار مهتاب تو ام
|
|
|
|
|
به جستجوی رهایی
گریزگاهی
ز انحصار کلام
|
|
|
|
|
قرنی فزون ز سیزده است این فسانه ها.
شمری عمل کنند به نام
|
|
|
|
|
دو چشمم نم نم باران و دل دشت کویر امشب
بیا بانو ! مدارا ک
|
|
|
|
|
بهار شاید/ دامن بلند گلدار دختری ست...
|
|
|
|
|
عاشق شدن یعنی پذیرش مرگ خاموش
گناهی که به جرمش مرا در دادگاه احساس به دار اویختند
و اندکی بعد با ق
|
|
|
|
|
گر بهاری نیست بستان را، بهار خویش باش
|
|
|
|
|
رمز و راز "عشق ورزی" و "مرده پرستی"
|
|
|
|
|
گریه با طعم غزل حس قشنگی دارد...
|
|
|
|
|
من از شعار به شعور خواهم رسید
( صفحه سوم)
|
|
|
|
|
بـه بـار آورده پــی در پـــی خـــرابی داره می بینه
|
|
|
|
|
مه نامحرم من نام تو شاهانه زدم
هر دمی بر می خود اشگ تو پیمانه زدم
|
|
|
|
|
یک منافق شد به منبر در سخن //
گفت مردم گوش گيريد مرسخن
|
|
|
|
|
ای غزال تیز پا،با یک غزل خوانم ترا
یک دمی بنگر مرا ،یک دم،چو مهمانم ترا
|
|
|
|
|
اگر !
آفتاب بیاید ،
زمستان هم ندارد ،
طاقتش را !
|
|
|
|
|
یکی نیست به غنچه ها دیکته بگه؟
|
|
|
|
|
هِــــــــــــی!
گفتهبودی مثل شطرنج است این زندگی
اگر تا آخر بروم، وزیر میشوم
اما...
|
|
|
|
|
یکی رعنا ولی ترشیده جسمش
بلندی من ندیدم جز به اسمش
رخش گلگون و پر لک بود و پرجوش
گمانم کرده تقدیر
|
|
|
|
|
بازیچه سرنوشت بود سرشت من
هر چه خواستم برای خنده اش نخواست
|
|
|
|
|
ز سحر گوشه چشم تو من افتاده در دامم
|
|
|
|
|
از طره ی زلف سیهت نیست گریزی
عمریست که کاشانه در این دام گرفتیم
|
|
|
|
|
نگاهت می کند آرام دل را
کندخاموش جان مشتعل را
|
|
|
|
|
که لا اکراه فی دینی که لا اکراه فی عشقی
که لا اکراه میگو
|
|
|
|
|
به مرغ ماهیخوار گفتم
ماهی ِ عشق مرا
از آب نگیر وُ
زندگی نستان
|
|
|
|
|
هیشکی خبر نداره ازغم تو غریبه
دنیاپرازدلخوشی اماهمش فریبه
|
|
|
|
|
از کدام باجه بلیط بخرم/ بگویم تا تو ...
|
|
|
|
|
شهر الحرام ،مرز عدن را شکسته اید
|
|
|
|
|
من دیده ام مژگان یار سبزینه ی چشمان یار
|
|
|
|
|
صورتش گل گلی و طعم لبش شیرین است
چشم هایش عسلی ، رنگ تن
|
|
|
|
|
سکوت ِ محض و باد ِ گرم ِ « کالی »
|
|
|
مجموع ۱۲۳۶۹۶ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه |