یابن العلی ستاره ی بخت امامیان
آزاده ی بزرگ جهان و جهانیان
با نام تو چه ها که نکردند مفسدین
با نام تو چه ها که نشد تا به بامیان
قرنی فزون ز سیزده است این فسانه ها
شمری عمل کنند به نامت عوامیان
چون در کلاس درسِ عوامی مارکَش
گفتند قصه ی شهادت وی هست در میان
امٌا چرا حسین ، حسین است و سرور است ؟
بهر کدام شیوه ی فکری ؟ به چه بیان ؟
گفتارش و نه فقط ، هر « عمل » زوی
سرزد که شد نمونه و « سرمشق » راهیان
حتی نگفتن همه « حُسنان » تو حسین
عیب است و سوء استفاده ی جمع حرامیان
حاشا که گفته اند « مواصی » تو به ما
کلٌا نوشته اند « صفات » ات به حامیان
تبریک سالروز تو بر هردر و بنر
با اینهمه جلال چه نفعی به حامیان ؟
پ . ن . خودنمائی و اظهار فضل را اصلا" و ابدا" نمی پسندم ؛ اظهار نظر آزاد است که در غیر اینصورت ادب و مشارکت وجود ندارد . امٌا شخصا" در شعر کهن به « تقیٌدات صددر صدی به تصنٌعات شعریِ قافیه و عروض » معتقد نیستم . شعر با زیبائی طبیعی خود نباید فدای « تقیٌد و تصنٌع » و مطامع کاسبکارانه ی پشت آن قرار بگیرد .