شنبه ۴ اسفند
اشعار دفتر شعرِ دفتر گیلان شاعر احمد یزدانی (کوتوال)
|
|
حضرت غایب ، خلف عسکری
نور تو روشنگر هر معبری
دادو دهش های خداوندگار
بر همه ابنأ بشر سروری
منتظر
|
|
|
|
|
زد بشاخه با نگاهش ، گل از او رنجیدو رفت
گرچه رنجیده است گل از او ، ولی خندیدو رفت
|
|
|
|
|
رفته با بالِ خیالـــــــــــم به بلنــــــــــدای جهــــــــان
چون پلنگان به کمینگاهِ کســانی که مپ
|
|
|
|
|
ای عاشقــــــــان ، با عشق هستی را بنا کــــــــردند
بــرپـــا بــلنـــــــــــدی را به روی پســـــ
|
|
|
|
|
عشـــــق یعنی تمـــــامش از شادی
هســــــــــت سازنده ،هســــت آبادی
هرکس از او به جان نشان دارد
|
|
|
|
|
ای گستره و پهنه ی گیتی و تو صد دام
بر گـــــور دمـــــوکراسی دنیــــا زده ای گام
دریوزگی و نوکری و
|
|
|
|
|
از بین دوتا کوچه پریشان میرفت
از مرز حدوث کفرو ایمان می
|
|
|
|
|
هرچه هست،ذوق و نورو سرمستیست
رقــــــــص مهــــــــرو نشـــــــــــــــانۀ هستیســـت
هـــرکه عــــ
|
|
|
|
|
اشک من و آخر دنیا رسید
آمده غم ،غارت گلها رسید
خوشکلی و سبزی صحرا فنا
تابلوئی از ماتم عالم ، عزا
|
|
|
|
|
ای خدا ، قادر توانائی
صاحب جان و مال ماهائی
گل توئی ، بوی گل شما هستی
خالق آسمان و دریائی
|
|
|
|
|
داده ای موی به بادو شده دنیا زیبا
در بهاران به نگاه تو خدا داد شفا
|
|
|
|
|
ایوان تو ایوان طلائی ، ای عشق
|
|
|
|
|
پیچ و تابی که می دهی به تنت،میبری دل ، دلی که چون خون است
اُفت و خیزی به یک رُمانِ بلند، قهرمانش اس
|
|
|
|
|
هستم آزادو رها، از هیاهو وَ جدال
راحتم از دنیـــــــا ،وَ تمنّــــــــا و خیـــال
.......
|
|
|
|
|
آقای من که از او نور می وزد
|
|
|
|
|
ابتدا از من به تو مسجد ،سلام
سنگر هستی تو به فرمان امام
دیده ی بختی که روشن از تو شد
می درخشد در
|
|
|