چهارشنبه ۶ تير
|
|
|
|
شنیدم نغمه‌ای از دور، با آشفته حالی‌ها
نشسته صوتِ گُل بر جان و دل، درخشکسالی‌ها
تو گویی نیمه‌های گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی یتیمی نیمه شب در انتظار است
دلواپسی های علی در کوله بار است
تا حال مظلوم غریبی آه و زاریست
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فاصله ها ...
این فاصله هایی که میان من و من هاست
انگیزۀ در ماندگی مهین تنهاست
این کهنه دیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من ز فرداها بگو، از آرزوهای لطیف!
کم‌کم دلیلِ بودنت را نزد من، ابراز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر را به همه معلمان و استادان بزرگوار تقدیم عرض میکنم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هستی معلم است و جهان از معلم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته از مهر مادری از لطف پدری
خسته از همه گشته ایم حتی یارمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نور عشق تو
ای اشتیاق سبز
سنگ صبور دلهره هایم شکوفه داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه ماه در بطن ِ رحِم گفتم :
« من نطفه ام باید پسر باشد »
گفتند : « ساکت .. هیس .. شرمت باد
دختر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکرهایت را برهنه کن، در آغوش نگاهم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنگام رفتن تو جان از بدن درآید
دستم بگیر و می‌مان تا درد من سرآید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
« بسم الله الرحمن الرحیم هست کلید در گنج حکیم
... خواجه حافظ...»
( شاید این بغض فرو خورده زم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای علمــــدارِ بــا وفـــا عباس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Find my heart with your breath, with the scent of spring flowers
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریادِ کشته‌یِ خفقان ، لال نیست هست ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لباسِ هوم‌دلی دِ وَر نَکِردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به بختِ خودم قانعم گر نشد !!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوسف شدی تا پس زنم شاه و زلیخایت شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آینه از دستم افتاد و شکست
جمع کردم آنهمه آئینه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اهل دل را جز رخ یار هم رهی نیست
جز ز عطرش در سر از او آگهی نیست
دل به دل رازش عیان گشته به عال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جامانده ز بستانم به باران نرسیدم
زنهار زان مرحله بازان به یاران نرسیدم
از اشارت عش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قلب خستم انگار دیگه توان نداره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوانی رفته و نایی نمانده.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نگاهت گُلِ من حسِّ خوشایندی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کبر دانی ایدل از بیماری است
حیله ورزی آفت هوشیاری است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بند غم بر خود تنیدن راه آزادی نبود
از همان اول کسی دلواپس شادی نبود
دشت ما با نغمه های بلبلان سرزن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای پیر فرزانه
منم بد مست سر نشناس و پا نشناس و دیوانه
منم بر آن کلید کعبه عشق تو دندانه
خدا ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داره کم کم عطر موهات روی شونم می میره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به همه ی پدران نازنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شهری
که "عشق"
بازیچه ی
مردمان ِ بغال است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برو ای خندهٔ مستانهٔ او سر به سرِ من نگُذار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا می شنوی ای عشق
من از دیار مهربانیم
من آشنای دیرین محبتم
من صدای گذر نسیم از میان گندم زار را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چی شده ، خجسته شده آدم ،
نِی همبون میزنه ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلی با ۱۱ قافیه همسان
برای اولین بار
تو امید منی ای یار سرکش
برو آن روسری ات را ز سر کش
نگرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹من در خیال ماندنت ماندم ولی.........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساز غزل با دل من کوک نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگیِ به تنگ آمده بود
از عقربه ی ساعتی که...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم ، همراهم نیستی
می آیم ، نزدیکم نیستی
رویا نیستی
حقیقت نیستی
قطعا فکر آشفته ی منی که همچنا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عیدانه ایست، بلکه بگیرد به فال نیک
ای معتمد، تو را به خدا زودتر ببر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دست ابالفضل، عَلَم بود حسین بن علی را
در دست حسین بن علی آخته امّا علم شاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد بهار و نغمه ی دل آه می خواهد هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم چه می بینید ، دلم بس تنگ می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمام زخم هایم روی پا هستم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و باز برگ درختان توت بارانیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور از بودنِ خود سیر شود می میرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید برای قلب پرنده دعا کنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر حوضی نیست تا برایت شکوفه ی لبخند بگیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی ریلِ زندگی لَنگِ قطارِ بعدی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌توان با اخم تو یک جنگ را آغاز کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میراثم از مخیّله، تاجی ز خارهاست
در رگ رگِ جوانی من میدود زوال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹کاش آن لحظه که چشمم به تو افتاد🌹
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون درختِ بی زبانِ زبان گنجشک ،
یادگاری مانده بر تن ، جای چاقوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر در، تو چرا ماندی؟ برخیز بیا در بر!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر نیابی مرهمی زخمت به اب دیده شور
مثل‌بارانی‌بهاری‌تاشودغم‌ازتودور
نور چشمی‌غرق تاریکی نخواهم،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر نالۀ بی کسان شنیدی مردی
زنجیرِ هوس اگر دریدی مردی
بی منّت اگر به دادِ مرغی ناکام
در سیطرۀ قفس،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ه‌ها با جانِ خود دور از رخِ جانانِ خود کردم
مگر دشمن کند اینها که من با جانِ خود کردم
طبیبم گفت در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و مرگ هم
نمی تواند مرا
به انتهایم گره بزند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که ساقی از در میخانه رفت
شوق پرواز از دل دیوانه رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین سکوت شب شکن
سجاده چون مُسَکنی ست ، تب شکن
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۵۰۰۳ پست فعال در ۱۵۶۳ صفحه |
مهرداد مانا
امين آزادبخت
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرجناب دانشی عز
شاهزاده خانوم
فریبرز رامیار 
