چند دوبیتی

چه تنها تا دلِ غربت سفر کرد
اگرچه در دلش پر بود از درد
فقط یک جمله در گوشش طنین داشت
برو اما به این کاشانه برگرد
............................

در آغازِ کدامین اتفاق است
که این‌گونه دچار اشتیاق است؟
در این دنیای لبریز دورنگی
چه یکرنگ و نجیب و بی‌نفاق است
.............................

اگرچه بر دلش بیداد رفته
اگرچه خنده‌اش بر باد رفته
چه بی‌پروا علیه ظلم و بیداد
صدایش تا ته فریاد رفته
.............................

چه زیبا شعر را تحلیل کردی
و روح واژه را تبدیل کردی
تو با هر واژه‌‌ از گل تا ستاره
وجود شعر را تکمیل کردی
............................

شبنم حکیم هاشمی