چهارشنبه ۲۷ فروردين
اشعار دفتر شعرِ غزل شاعر حسن عباسي
|
|
|
|
می‌توان با اخم تو یک جنگ را آغاز کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ظاهر چهره‌ای خوشرنگ داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مغرور ولی تابع هر حرف حسابیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری‌ست که هم‌صحبت پنهانی عشقم
پژمرده‌ی یک غیبت طولانی عشقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من سخن از قصه‌ی دلگیر روا نیست
غیر از غزل و شعر دل‌انگیز سزا نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بركه ساكنیم و به دریا نمی‌رسیم
درگیر لحظه‌ایم و به فردا نمی‌رسیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید نشانت را بپرسم از خیابان‌ها
یا گم شوم دنبال تو سوی بیابان‌ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتنت شد زلزله، من مثل بم ویران شدم
مملو از بغض و سکوت و گریه‌ی پنهان شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تصویر نگاهت به دلم قاب شد ای عشق
چشمان تو یک منظره‌ی ناب شد ای عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی‌دغدغه با عشق وقتی روبه‌رو هستی
غرقِ نگاهش بی‌سخن در گفت‌وگو هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان من جایِ خودت باش نه رويایِ خودت
ديگران هرچه بگويند، بمان پایِ خودت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تابستان چشمانت قسم مانند دريایی
نگاه گرم تو جاریست در من، عين رويایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماهِ خون آمد، مشامم پر شده از بوی عشق
تر شده چشمِ جهان در ماتمِ الگوی عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی طلوع عشق، کمی دیر می شود
حتی سکوتِ پنجره دلگیر می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی و جان گرفتم، رفتنت جان را گرفت
بغضِ دلتنگی به یادت، حسِ باران را گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنياي من با تو اگر همسنگ مي شد
اين زندگي با عشق تو خوشرنگ می شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ديدن ندارد حال من، وقتی كه حالت خوب نيست
انگار غير از تو كسی در چشم من مطلوب نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك روز می آید که دستت دست من باشد
بین من و تو فاصله یک پیرهن باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك روز می آید که دستت دست من باشد
بین من و تو فاصله یک پیرهن باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كج كرده دنيا راه خود را از مسيرم
آزاده هستم ليك در دامش اسيرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ظاهر چهره ای خوشرنگ داری
ولی دیدم دلی از سنگ داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد است قلم مركب شيطان شده باشد
یا حیله گری باور انسان شده باشد
از درد نگوید ، غم ما را ننویسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه آسمان هستی پرستار
خلیج بی کران هستی پرستار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر دم از روضه ي رضوان خبري مي آيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتي كه موشك هست چيزي كم نداريم!
حتی اگر پوشک نباشد ، غم نداریم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این غزل از سیرت نیکوی توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دورم اگرچه مدتی را از هوایت
خواندی مرا با مهر ، در صحن و سرایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهرت درون سینه ام همواره برپاست
آغوش این خانه برای تو مهیاست
وقتی نباشی زندگی كابوس تلخي ست
با تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا حسرتم در قاب شيشه جا گرفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطفا بیا و عاشق من باش مثل قبل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا اردی بهشتم را تو زیبا کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها به سوز عشق تو آهنگ می زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو اگر این زندگی همسنگ می شد
دنیای من با عشق تو خوشرنگ می شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای عشق نابم ، گوهری از مهر حوایی
درود ای یار پردردم ، سلام ای عشق طوبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می تراود شعر ، از چشمان تو بانوی من
كاش باشد شعر من شايان تو بانوی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبحانه با طعم لبت، اين دل بغل می خواست
آنقدر شيرينی كه لب، از تو عسل می خواست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در داستان نيمه تمامت رها شدم
از فصل هاي قصه ي عشقت جدا شدم
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
مهرداد مانا
غلامرضا مهدوی (مهدوی)
خدمت بانوی مکرّمه قش
شاهزاده خانوم
سیاوش آزاد
سه استخوان در 
فرامرز عبداله پور 
سیده نسترن طالب زاده 
مرضیه قنواتی نژاد 
مرتضی میرزادوست 
