سه شنبه ۱۲ تير
|
|
|
|
مرهمی نِه به دلِ زخمی ما حضرت عشق
نه طبیبی است در این شهر که احیا بشویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بکوب باران!
بکوب باران
بر خسته ی شانه های این شهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صنما زکر دعایی به لبم داده ای
حلقه ی شعرو ادبم داده ای
شنونده بدم تو پسندیده ای
مجلسی شمع طربم د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به چشم تو معتاد و وابسته ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حُسنِ تو هر قدر افزون است عاشق زارتر
حُسن زیباتر که باشد دردِ آن دشوارتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینا
می دانم دایره
دایره مهربانی نیست
و در این زمانه تیر و شمشیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خو کن به تنهایی و با خود همنشین باش
دردی که دارد عشق، تنهایی ندارد
احمدصیفوری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در زمره این قافله ی دست فروشان /از بردن دستی به خطا دست بپوشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشیدم خط آبی با مدادم
به دریای دل تو ، پا نهادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به افسونگری چشم تو عادت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای راوی ز رؤیت آمدیْ عِشقَتْ بِگُستَر
مزاجِ عشقه تو میشوَد صُحبَتْ اما بِگُستَر
چو مَردُم از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدمت باز خاطراتت در سرم تکرار شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو تنها تکیه گاهی ای خدای لایناهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و من امروز بدیدم
آنکه هر دم ، دم به دم
گشته بودم در پِی اش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنگ را که می زنند
و من ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوزم دخترِ هامون تو جاری بر تنم هستی/هنورم قلب من تنهاست ، ببین این شعر بارانیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان چشم دارد به امداد تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مومنان بدانید کز بند دین برستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گِئتْمَه اِیْ سَرْوِ چَمانیمْ گَلَه جَکْ فَصْلِ باهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تابی ام امشب شده هم نالهٔ باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق دراین میانه بمان و مرواز کنار ما
که آشفته میشود ز رفتن تو رو زگار ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه فروردین صفا دارد کنار کیش مهر
پر ز مرجان می شود فصل بهار کیش مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمیان این جنگلِ آرماتور و تیرآهن و فولاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان و دل را می دهم تا دلبری پیدا شود ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوشم‌نشدی نیش بمان‌در دل و جانم
آتش بزن از قصد تو بر روح و روانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه در بند سخن انسان زمان می بینم
امروز هزار رنگی انسان درجهان می بینم
رفته رفته پا یان عصر قلم و د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده های تو
به تن مُرده ی بیابان
می دهد بی شک
تن پوشی از جنس بهار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی کن جاو دانه
به مهر پر به پیمانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما سرشار از حرف های نگفته ام
اشک های نریخته
بعض های مانده
ما لبریز حسرت هایی که افسوس شدند
آغو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه این گوشه گیری نه این انتظار
نه این حال و روز دلِ بیقرار
نمیتونه از عشق تو کم کنه
توو قلبم همیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جسم خسته جان جدیدی خوش آمدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند روزیست وقتی جلوی آیینه می ایستم، خودم را در آن نمیبینم!
نمی دانم آیینه خراب شده است یا من!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی خدای کوچکم ، الان ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
_آی عشق!
تو روشن ترین آیه ای
پاک ترین سوره ی ناب!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان این همه ارثت تفنگت نیستم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاران همه آواره
میانِ اینهمه تمساح ! میانِ خون و آرواره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه زهدی کز ریا همسنگ یک ساغر نمی‌ارزد
بهشت نسیه بر پیمانه ی آخر نمی‌ارزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه ، سر در میان زانوان خاک و جزا بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش میشد سرنوشت را از سر نوشت
شاید این بار زیبا تر نوشت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلوح مجلسی شا هانه می بینم
ُسروردرمجلس فرزانه می بینم
فلک در رونق عشق نگار مست
تبار در رقص شب اف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
✍️ ترانه سرا: م.مدهوش❤️
🎧 دکلمه: بانو هستی احمدی✨
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو واقعی ترین تجسم خیال منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه شهر پر از غم اسیر یک رویاست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سری که پر نشود، از هوای آزادی
شبانه بهر اسارت، اجاره خواهد شد
هزار مرتبه هم، از قفس که بگریزد
اسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گم شدم در پیچش مژگان و ابروی حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دشت عشق چه کسی آرمیده است
آن دوست که به جان میدهد کمال
حسین_قالیباف
تابان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا به نقاب شاعری آمده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل خود را چنان یوسف حراج عشق کردیم و
خریداری به یک ارزن و یا کمتر ، نمی آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو بدخواهی دلت خرم ببیند
به کامت سفره ی اغوا بچیند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ طبعم ز شعف مــست و نوا خوان آمد
پر زنان شــوق کنــــان طرف گلسـتان آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستت دارم ولی دیگر ندارم من توان
دوستت دارم عزیزم از خودم هم بیشتر
آخرش از ما بماند ردّ صد ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افراغ اندیشه و قصار الحال!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در توهم گاه یک دنیای دیگر می کشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو خاموشم،، ز جبر وجور،،
نه از ترس از مراعات است
هر آنچه حرف ذیل است ایدل اسباب اشارات است
نه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوانه زدن؛
همه آرزویم!
چه وقت زمستان توست؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در ضمیر غربت و بی همدمی جا مانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه به جایی نبرد آنکه خیانت بکند
آتش دوزخ بخرد هر که اهانت بکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من درکنارِ این ساحلِ رؤیاییِ دریا ،
بازهم بچه میشوم
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۵۰۸۷ پست فعال در ۱۵۶۴ صفحه |
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
امين آزادبخت
مهدي حسنلو
محمد رضا خوشرو (مریخ)
جواد کاظمی نیک 
یوسف ساعدموچشی 
