لمس اب

دست به لمس اب چشمه کردم  
دمی دل تنگیم را در اب رها  کردم
یکی در راز اب بود 
به لمس باده ام گویی خدا بود 
در ان اب روان چیدم به دل  حس  
 به ویران خانه ام گویی صنم بود
زلال اب ز خود بردم به ابرا 
به دست در باده بودم روخ به باد را
به یخ بندان فصل سرد عقده گشودم  
 به ایام  زمستان یخ بسته جانها
 بگفتم هردلی یخ بسته امروز
 ز بس خو نابه ی غم خوردست امروز
به ضربه ها ترک بر داشته جامش
ز بی رحمان  شکسته استخوانش 
به  این ایام که دوست افسانه  میبود  
به قصه نقش  جام بی فایده میبود
همه یخ بست امروز همه اشفته در روز 
 زمانه ساز ناخوش  می زند باز
گریبان را گرفت تنها یی  و غم 
همه عاشق  ندارد دل  شکایت 
نه خیزید ند ز پا گویند حکایت
ستم  در  حق عشق کردن طبیبان
بسی در خود شکستن هوشیاران
بسی بسیار به ره ماندن  فقیران 
بسی درقاب خوف بودن اسیران  
 به جای عاشقی سر بر سراب بود 
 غبا ر  پاشیده بر دل به مرگ زندگی  سایه  نواخته
هر ان کس سا یه می خواست امروز
 گریبان سایه بان بود 
شد احساس بی بنیاد 
 همه در درد ناله
 همه از داغ  پروانه 
یکی دل بر سر درمان  صبور بود
صبوی  مادر گیتی غمون بود
دراین فصل همه فصلها شنیدم ناله ی ققنوس