چهارشنبه ۱۷ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ شعر های من شاعر مجید بهلول (میثم)
|
|
|
|
باز شور کربلای پربلا دارد دلم
حال جابر آن رفیق بی‌ریا دارد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیره‌کردن کرکسان این‌آسمان صاف‌را
خونجگر کردن اینان پیر با انصاف را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخوان‌بلبل‌که‌دل‌سامان‌گرفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقان‌را‌عشقبازی‌مَرد‌میدان‌می‌کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار‌ما‌جان‌سر‌ناموس‌حَرَم‌دادو‌برفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از عاشق انتظار تو خواب راگرفت
دین را بهانه کرد و شراب را گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تردید‌ندارم‌که‌‌جهان‌میمیرد
این‌جسم‌که‌دل‌بسته‌به‌جان‌میمیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برخیز‌زجا‌که‌وقت‌پیمان‌شده‌است
دوران‌قیان‌از‌خراسان‌شده‌است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نور جان و دلم از سوی‌تو‌آید ای‌یار
بر مشامم همه دم بوی‌توآید‌ای‌یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم‌به‌یکی‌که‌دل‌خوش‌اندیش‌نبود
آنجا که پرید جای درویش نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا به یار غریبان رضا سری بزنیم
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه گمراهان برو گر ضد دینی ای رفیق
ترک میدان کن اگر‌از مشرکینی ای‌رفیق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست‌دارم‌پر‌بگیرم‌پر‌پزنم
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمع‌راگفتم مسوزان‌یارخود ای نارفیق
گفت باپروانه‌گو پروا کند از این ،طریق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عیسی و صحابه می‌گذ شتند ز بَری
دید ند سگی مُرده کنار گذ ری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون‌فرصتی‌بیابم‌بیرون‌شوم‌دوباره
درماجرای‌لیلی‌مجنون‌شوم‌دوباره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیو از خانه برون کن که‌ملک‌می‌آید
یار یکدانه این چرخ و فلک می‌آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردم بسیار‌ست ویکی یار‌ندارم
در خانه دل محرم اسرار ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌یار‌نظر‌کن‌‌که غم‌دل‌دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش‌دیدم جبهه‌رااز حمله برکفارمَست
خِیل‌ِگُردان‌مَست‌بودن‌آن جلوسردارمَست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نور‌از‌فاز‌ونولست‌‌تکیه‌به‌‌یک‌فاز‌مکن
جای‌‌‌‌دیوانه قفس‌باد درش باز‌مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌دل‌کمی‌صبوری‌کن‌ره‌جدا‌مگردان
اَفسار‌من‌رها‌کن یا‌ره دو‌تا مگردان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبل عاشق و دلداده گرفتار مکن
شا‌پرش گر‌بِکَنی‌کَنده ا ز آن‌یار مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل سرخ بهاران است مادر
بتنها یی گلستان است مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌خواهم‌ازحالا دلا فریاد شادی در‌کنم
لب را به آب ساغر آن یار باقی تر‌کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در‌بهاران‌که‌ابر‌می‌بارید
باغبان‌از‌جناب‌آب‌شنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم‌گرفته‌ای‌خدا‌زحالم
بار‌گُنه‌شکسته‌هر‌دوبالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ‌بهشتم‌که‌چنین‌مست‌خدا میروم
زاده‌عشقم‌که‌‌به‌این‌حال وهوا میروم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسویت آمدم جانان که‌بینم شور‌جنت‌را
زدوران سیه رَستم که یابم نور‌جنت‌را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون‌جوان‌گشتم‌ودل‌شورو‌شری‌پیدا‌کرد
با سه تصمیم به رویم در‌محنت واکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌توکه روی خوشت پخته دل کال‌من
آن‌رخ پر باده‌ات برده زمن حال من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سینه‌ودل‌مثل‌نانست‌و تنور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاکسترش به باد رفت ،جهانش خراب شد
بیچاره آن تن چون سَرو ناز، خاک وآب شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بردست‌نبی عصای‌اعجاز بتول‌است
براهل‌یقین دو‌بال‌پرواز بتول‌است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان‌گم‌بود‌عالم‌بی‌صدابود
صدا‌گر‌بود.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌زن‌نما‌د‌‌فضل‌زنانست حجاب‌تو
آرام‌جسم‌و‌روح‌وروانست‌حجاب‌تو
دراین‌زمانه‌تاریک‌‌و‌سردوپُر‌ریا
ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او‌مگر‌انگشترست‌هی‌توی‌و‌هی‌در‌می‌کنی
گه لبش‌میبوسی‌و‌گه‌چنبرش‌تر‌می‌کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد‌سحر‌از‌سوی‌چمن‌نوحه‌سرایی
زان‌بلبل‌آشفته‌که‌ای‌یار‌کجایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌شهیدان‌خدا‌خون‌فورانست‌هنوز
نامتان‌زنده‌و‌در‌روح‌وروانست‌هنوز
|
|
|
|
|
سیده نسترن طالب زاده
سیاوش آزاد
محمد باقر انصاری دزفولی
وحید سلیمی بنی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
شاهزاده خانوم 
