دوشنبه ۶ اسفند
اشعار دفتر شعرِ غزل شاعر نادر مسلمی ( ن م قطره )
|
|
|
|
گِئتْمَه اِیْ سَرْوِ چَمانیمْ گَلَه جَکْ فَصْلِ باهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بزن بر دَف تو ای مُطرب که شاهی سرنگون آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریغ از چشم جادویت که بیند یک نظر ما را
به نرگس شِکوه آرم من خُمارین چشم شه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر کام خود از عشق تو یکبار نگیرم
بهتر که در این عشق به صد بار بمیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منی کز شوق دیدارت ز هر بیگانه دل کندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریغا که از غم رهایی ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بودم که دگر می نخورم با دگران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شبِ قدری که مستان را شرابی می دهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که نمک از لب شیرین تو هم چون شکر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه رمضان آمد و امساک طعام است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا که در سروده ام غزل غزل ترانه می شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر برفتم یک زمانی زین دیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرقت از چهره ی یار این همه نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتظارِ گفتنِ چَشم از نگارم ، من ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازت ممنونم ای عادل ، که اندر محشر کبرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که فرهاد است و مَست از جامِ شیرین خورده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید آمد و عید آمد ، آن عیدِ سعید آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارا چه گويم اکنون ، آني که دل رُبودي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که جان از یدِ جانانِ جهان در بدن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آهوی صحرایی با آن دلِ دریایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما که چو شمعی به رهت سوختیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن رَز که مِی از آن خورَد عارف به حساب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق به صد شور و شر جان مرا سوخته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم در جمعِ مَستان تا به مَستی سَر کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنگ مزن به جان من ، ره نبرم به جنگ تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای باد صبا هلهله کن آمده پاییز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارم گِرِهی در دل و خون کرده به پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست به گیسوی بلندای شب انداخته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه خوش آن دامن صحرا که گل از چمن بر آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم از ساقِ سیمینش به بالا زان نگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه گل های گلستان همه تقدیم تو باد
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویاد خدا ودرود بر جناب سرمازه عزی
سید هادی محمدی
محمد شریف صادقی
مریم کاسیانی 
ساسان نجفی(سراب) 
