قطره

چه در بند سخن انسان زمان می بینم
امروز هزار رنگی انسان درجهان می بینم
رفته رفته پا یان عصر قلم و دوستانه ای
هرجهت دشمنی با نسل جوان می بینم
در عجب ز وجدان لگد به رسم ها زدند
درچرخ کج رو جان جوان ارزان می  بینم
 گنبد سبز بستان ز رجعت  خم نمود قد
 عروس سرو قامت باغ خزان می بینم
 زمین ابستن دانه بود لب خشکید
 که پژ مرده جنت جاودان می بینم
ندانم چرا بر دیده ی گل خاک ریختن
مرگ لاله زار در دید  پنهان می بینم  
 جیرجیرکان فربه شدند رفتن ز دشت
مرغان خوش نوا کوچ زگلستان می بینم
دهقان پیر با بیل گلایه بسیارداشت
 بایگانی پرونده ی گندم زجنان می بینم
 اهو به کوه پا نهاد بگردش نرسیدم 
  چشمه از لعل حریر بی روان می بینم
 دهقان دل خسته بی زرو بستان شد 
عمرطرب مرذعه به رسم پایان می بینم
او که هر نفسش تدبیر و خرد بود روزی
ز کبر بی خردی در روزگار هوان می بینم  
خمها  خشکید قطره ای افا قه نکرد 
 واع دهقا ن با مرذعه بی زبان می بینم
روز فراغ  مهمان ز کلبه ی باغ بهار رسید
زمین  عالوده ی دست انسان می  بینم
 بستان بدون  چلچله ها خواموش سرد
دشت سبز  پوش ز سبزه  پایان می بینم