چهارشنبه ۶ تير
|
|
مهر ورزی را من از آیینه ها آموختم ..
|
|
|
|
|
امشب به آغوش منه خسته کسی نیست
امشب کنارم جز غم و درد یاوری نیست
|
|
|
|
|
سردار تنهایی تویی تنهاترین سردار/
اوج شکبیایی تویی تنهاترین سردار/
در کوچه های خلوت و شبهای سو
|
|
|
|
|
من بدهکارم به بغضم شانه ات را هر نفس
|
|
|
|
|
در خلوت و تنهایی خود
خنده ها سر میدهم
باشد تا رستگار شوم
|
|
|
|
|
شعری از:صالح بیچار(شاعرمعاصرکرد)
ترجمه:خالدبایزیدی(دلیر)
«مادربرای چه»
مادر!
گاه که...
کودکی بی
|
|
|
|
|
همای سعادت
جغد شوم انگاشت خود را
در دی...ری که جوجهه
|
|
|
|
|
من لقمه توی خون زدم،تا زنده موندم
من از تولد،از خودم ،دل کنده بودم
|
|
|
|
|
آلوده
دراین شهر غضب بنــگر؛ صـــــدای شار آلوده
زمین آلوده شد هـــــــــرجا در و دیوار آلوده
میان
|
|
|
|
|
در سالگرد شهادتش ،یاد و خاطره دکتر چمران گرامی باد
|
|
|
|
|
راهء اندیشه سخت تاریک است
پل به خورشید نیز باریک است
|
|
|
|
|
دست بر زلف تو هر دم بکنم یا نکنم ؟
از دلم نیز غمی کم بکنم یا نکنم ؟
|
|
|
|
|
دور دستی را نگاهم خیره بود
بر نگاهم اشکِ ترسی چیره بود
در خیالم شوق و ذوقِ رفتنم
از برای رفتنم نا
|
|
|
|
|
بیا و نذر باران کن دل صاف و زلالت را
|
|
|
|
|
تقدیم به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام!
|
|
|
|
|
روز میلادت خجسته ، یا حسن (ع)
|
|
|
|
|
تو بغض کردی چشمات و بستی
...
علی رفیعی
|
|
|
|
|
نیامدی وبهار از باور خرداد سَر رفت....
|
|
|
|
|
مادر بزرگ
تمام عمر
بافتنی می بافت....
|
|
|
|
|
بُغضِ پنهــانِ مرا،هیــــچ ندیدَ ست کسی.....
|
|
|
|
|
ببین یک عمر حیران تو بودم
اسیر ناز چشمان تو بودم
|
|
|
|
|
میان آتش شعرهایم
خاکستر "تو" بود
کاش ،
به دنیا نمی آم
|
|
|
|
|
در نی نی آسمان نگاهش شوق دیدار باران را حس میکنم
|
|
|
|
|
دو..
چشم_
شهلایت
خط مقدم !
|
|
|
|
|
آهی زدلم کشید طوفان نفس...
|
|
|
|
|
لهی عمری به خود تخلص عارف دادم تورا بشناسم اکنون خودم رانیزگم کرده ام
|
|
|
|
|
یاد حرفات که میفتم گٌر میگیره بدنم
میسوزه تا استخونم بزار حرفی نزنم
|
|
|
|
|
هیچ کس نیست در این زمان یکرنگ
می کنند همه بر علیه هم نیرنگ
هر کس هست در این زمان تک رنگ
|
|
|
|
|
گرگان تخت و روبَهان کیش،
به گمان،
کشتهاند گوهرها را
در گورِ دار!
حال اینکه میخروشند هنوز
زان
|
|
|
|
|
شعر لالایی برای خواب نیست
|
|
|
|
|
از اوهام بهانه بارید تا بگم از تو گذشتم
|
|
|
|
|
نو جوانی رنجور دست بر سر بسته به عزاداری احساس دلش می گر
|
|
|
|
|
میهِمان تو ام ای حضرت دادار، ولی
گشنگی می دهی ام! بر سرکارم؟ چه کنم؟
|
|
|
|
|
وای خدای من چه کسی حال این پرنده محبوس که میل به پرواز دیوانه اش کرده را میفهمد؟
انگار یک گردان در
|
|
|
|
|
خاموش و ساکت گوشه ای افتاده بودم بی رمق
همراه ساقی آمدی گفتی تُرا مأوا شدم
منقوش در جامم
|
|
|
|
|
طرح گیسو های تو آشفته می سازد مرا ..
|
|
|
|
|
شمع را با اشکِ شادی چشمِ خندانش خوشست
رقصِ هرپروانه ای در گِردِ جانانش خوشست
|
|
|
|
|
شهر رمضان الذی انزلت فیه القرآن...
|
|
|
|
|
از التهاب حزن ت،شب تا سحر ،سپیده...
|
|
|
|
|
به مناسبت آخرين روز بهار...
|
|
|
|
|
بيفتادم چو ماهی تنگ حوضی
کنارش گل ميانش طرح لوزی
|
|
|
|
|
دهان شعر من را گِل بگیرد!
|
|
|
|
|
به تار موی تو خورده گره این قلب بیمارم
به عالم گر شوم سرکش ولی در پیش تو رامی
|
|
|
|
|
دیدار چو بوستانی پر بود ز ریحانه..
|
|
|
|
|
می بافد از این وسوسه ها شال گناهی
|
|
|
|
|
من و یک سینه پر درد بانو
شده این خانه بی تو سرد بانو
|
|
|
|
|
و خدا میخندد به من ساده ی بی صبر عجول...
|
|
|
|
|
به دریا در صدف دُر آفریده
به صحرا خار و اُشتُر آفریده
|
|
|
|
|
خُردمان بیند؛ نبیند خسروِ ما روزگار
خسروانی رشکها در جان ما انبار کرد!
|
|
|
|
|
تمام خواب های من پر از من و نبودنت
گمان کنم که مرده ام م
|
|
|
|
|
منتظر مانده ام از راه تو برمی گردی
ازهمان جاده ی دلخواه تو برمی گردی
|
|
|
|
|
دلم روزهای سالهای جنگ می خواهد
بدون جنگ
|
|
|
|
|
اسید و کوری و غم های
یک دختر ...
|
|
|
|
|
محشر که بپرسند زبان را چه گشودی
گوید که بیانم همه جا شعر تو بوده
|
|
|
|
|
نگاه کن نگاه کن نگاهمو نگاه کن
ببین که خیره ام به تو
|
|
|
|
|
غیرت خشک،
رسوا گشت آنگاه
که شد پرخون،
چشمۀ پاک!!!
|
|
|
|
|
عُمری در آغوشِ غم و پشتِ حصارِ بسته ام
مکن تو باور ای جهان که فکرِ بمبِ هسته ام
|
|
|
|
|
بیا شاید که فردا دیر باشد
|
|
|
|
|
مغلوب می شوی
چرا؟!
مگر سخن هایشان را نمی شناسی
به آدمها اعتباری هست مگر؟!
ساها در تلاطم احساسشان
|
|
|
|
|
کدها همه ماندند و خدا ها رفتند
|
|
|
|
|
از گندمزارها که میگذرم/ دستام به خوشههاست ...
|
|
|
|
|
برگشتم.......
ازآیینم......ازاَفکارم
|
|
|
مجموع ۱۲۵۰۰۳ پست فعال در ۱۵۶۳ صفحه |