جمعه ۲۲ فروردين
اشعار دفتر شعرِ سروده هایم در دل سیاه شب شاعر فرخ لقا فتحی
|
|
|
|
مثنوعی رضوی
آمدم پابوست ای سلطان دین
ای نگین کشورایران زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رباعی
آن روح که از جسم جدا خواهد شد
در بودن و در بقا رها خواهد شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رباعی
این عشق مرا شاعر بی باک کند
با شعر و غزل عاشق دل پاک کند
از موج نگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.ما از کرونا تجربه آموخته ایم
با دیدن اشک خلق دل سوخته ایم
ای کاش که این ابر بلا دور شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر عشق نباشد دل شود سنگ
مهر و محبت شود کم رنگ کمرنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.امروز فاطمه در سوگ پدر خون گریه میکند
داغ یتیمی را تحربه میکند
در خانه علی غوغایی به پاست
حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.میخوام
آسمون ابری دلمو
باز سازی کنم
ابرها رو
پاک کنم و اونو نقاشی کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.روزی بنده ای از خدا پرسید
چرااز خاک مرا را آوردی پدید
کاش جنسم آتش بود و میسوزاندم چو خورشید
تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سوگِ فاطمه دل، خون گریه می
کند.
علیِ فاطمه در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رقابت کند آدمی را زِجمع دور
آفت رفاقت و چشم را کند کور
دائما می خواهد پیشی گیردزِ جمع
تا سرتر از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل را به مهر رضا گره زنم ، رَوم دیار غریب القُربا
جان را به عشق رضا هِبه دهم، رَوم دیار غریب القُرب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سحر خلوتِ دل کنم ، با خدا
رازو نیاز خاص با میل کنم ، با خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان حرمین لبیک گویم یا حسین
رازِ دل با شیر مردِ کربلا گویم یا حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ عشق در سینه پَرپَر می زند
ذوقِ شوقِ دُردانه ی پیامبر می زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امتحان زندگی شروع
ممتحن خدای یکتای بی همتا
شاگرد مخلوق سر به هوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش چشم دخترک اشکی نبود
برق شادی تیله ی رنگی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت این دایه ی مهربان
این روزها باز هم نطاره گرِ
که چگونه برگهایش به عشق رنگی شدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان
تاراج گر عمر
کاش می شد
زمان را دار زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مریم آن معصوم بی گناه
همه کرده بودند او را رها
تو که نداری همسری
از کجا آمد آن پسری
نیش زبان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خم مکانیست گرد هم آیند مریدان ... گرد محمد مصطفی آن شمع سوزان ... مریدانش مثال پروانه های عاشقند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربانگاه حاضر امتحان شروع...ابراهیم حاضر اسماعیل با خضوع....ابراهیم کوه استوار و پا بر جا....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان آخرت کنند آدمی را ز غربالی تنگ جدا..
خوبان از بدان سوا شوند و روند سوی خدا
جهنم سوزان رون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نی نی آسمان نگاهش شوق دیدار باران را حس میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاده
یه طرفه عشق
ختم می شه به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی از عشق تهی باشد
توده ای گوشت تو خالی باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میخوام
آسمون ابری دلمو
باز سازی کنم
ابرها رو
پاک کنم و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهدی جان ولی نعمت من
ز دیدارت شدیم بی قرارکی شود تمام زمان انتظار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگه
اسمون دلت
ابریه
با چتر امید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در زندان عشقت شدم اسیر ای خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا و تو پر کن جهان را به عدل الهی
بیا و تو پر کن جهان ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش اشکهایم همچو باران بود
کاش غصه هایم جوی روان بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسین ز جبر زمانه ترک کرد حجش را یکباره....کردند دعوت کوفیان او را همواره.....بزرگان کوفه گویند هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خم مکانیست گرد هم آیند مریدان.....گرد محمد مصطفی آن شمع سوزان.....مریدانش مثال پروانه های عاشقند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربانگاه حاضر امتحان شروع....ابراهیم حاضر اسماعیل با خضوع....ابراهیم کوه استوار و پا بر جا...امتحان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب را در چشم بهم زدنی به روز وصله می زنیم و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر سجاده عشق راز و نیاز می کرد با رب العالمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جزر و مد دریای بیکران احساسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در افق آن دور دستها پرنده خیالم می کند پرواز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ظهور مهدی صاحب زمان شود دنیا پر از عدل و داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر نم نم باران
شده ام اسیر نگاهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محمد حامل مدح و دعا است
محمد حمد خوان از غم رها است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسرده و غمگین زیر نم نم باران پناه برم به یارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیک تیک عقربه ساعت
زنگ اخباریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رد پای عمر
چون
ماریست آرام و بی صدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا حق است و حقیقت قلبی
خدا نور است و هدایت الهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده مژده نوروز عید سعید آمده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر روزدر طلوع خورشید
شکوه ایثار را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترنم سرود باران نوازش دهد روح آدمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسد از راه دور بهار شورانگیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچگاه
خود را برده مادیات نسازیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی خواهم
همچو مرداب ساکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که کند عشق را انکار
ذره ای مهر ندارد تا کند آشکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان آخرت کنند آدمی را ز غربالی تنگ جدا
خوبان از بدان سوا شوند و روند سوی خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمانم نمدار و آبستن باران است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال ماهی لغزانی است در دستانمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز
در سحرگاه سرد و پر سوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا دانا و توانا است و حکیم
خدا صابر و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحرگاهان نوک قله قلبم روم عاشقانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه باغ خاطره های زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدترین آفت تقوا و ایمان جهل است و نادانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برد باری کند ادمی را صبور
ارامش به ارمغان اورد و او را کند فکور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق با شکوه است و خواستنی
عشق شیرین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نم نم باران می کند قلب کویرام را تر و تازه
پذیرایی می کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند روز زندگی چرا خود را کنی حقیر
جاپلوسی و دست گدایی دراز کنی چون فقیر
|
|
|
|
|
شاهزاده خانوم
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی بخش
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
بهروز عسکرزاده
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
