دوشنبه ۱۳ اسفند
اشعار دفتر شعرِ من عاشق تو ام شاعر بهروز عسکرزاده
|
|
|
|
به گَردِ راهِ تو سوگند و سویِ چشمِ امیدم
که تلخت ای همه شیرین به کامِ من شکر آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزار بار درین بوم مرده‌ام سرِ دار
که بوم شوم به هر دار لانه‌ای دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرابِ سادۀ تو نغمه‌سازِ بیداری‌ست
خرابِ بادۀ تو رشکِ مستِ هُشیاری‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کو نگاهِ مهر جان انگیزت ای خورشیدجان دلبر؟
از زمینِ سرخ عقلِ خاوران کی می زنی سر بر؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاویانی درفشا! نمانی از جنبش
مردمان! بهرتان مهرگان مبارک باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشیدرخ، زرچشم، زرین‌گیس
اردیبهشتی‌بو، بهشتی‌کش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خُردمان بیند؛ نبیند خسروِ ما روزگار
خسروانی رشکها در جان ما انبار کرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بوم زر- گوهرنشان از فقر چشمان خونفشان
افتاده چنگِ تش وَشان هستی هیزم وار ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چابک اندیش پری پوی نگارم خوش باد
اخگر کفر جهانید دمِ ایمانش!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوگرم با یاد او هر دم؛ جز اینم دور باد
غرقه خواهم خویش را در مهر دریاوار دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه باک گر شبِ خونین هزار پرده شود
چرا که پنجۀ خورشید، تیز̊ پرده در است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون این شب پُربیم و ژرف اندوه و پستی زا
چه می فهمند شبرویان که ما رهپای خورشیدیم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم:
جانان! نرو که می شکنیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خزان ــ یغماگر ناسیر ــ پرپر کرده گلها را
زمستان نو به نو می گسترد هر گوشه ای دامی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گدازانیم و جوشانیم، از اصرار دل؛ افسوس!
کس آبادی ندید از عشق در این قلعۀ ویران!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کافرم ای خدای استبداد ! مومنم ناخدای آزادی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امید خام شگرفی پَزَم به آتش دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه غمگنانه سخت و جانگزاست
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویاد خدا 
و درود برب
علی نظری سرمازه
ابراهیم کریمی (ایبو)
سید هادی محمدی
فریباایازی روزبهانی 
مریم ثامری 
ساسان نجفی(سراب) 
