گذار

درين گذار

گذارِ دردناكِ پُردرنگِ رابْ ­وار

و در رهی كه پيچ و خم در آن پُر است و پرتگاه̊

- ناديار

به ناگزير

سوار گرده ­هایِ استرانِ باورانِ خود روانه ­ايم!

در اين زمين گشته شور­ه كات و خشكسار

بدونِ افتخار!

چه غمگنانه سخت و جانگزاست

كه اسب ِ تيزپایِ جانِ شورمند را

به دستِ خود زنی لگامِ انتظارِ رنجبار

و يا لباشۀ شكيبِ جانشكار!

.....

(پیشکش به عموی بزرگوارم، ابوالقاسم دهقانی.)

-------------------------------------------------------------------------

• راب­ وارrâb-vâr : ليسك آسا، مانند حلزون (كندگذر، كندرو، سست ­رو، بطیء).
• ناديار nâ-di(e,ǝ)yâr: ناآشكار، ناپيدا، ناپديدار.
• شوره كات šure(ǝ)kât: شوره زار. شورستان. در گیلکی: زمین بی ­آب، زمینی که نمی ­توان آب را به آنجا برد.
• لباشهlabâše(a)  : لواشه، لبيشه، لباچه: چيزی از ريسمان که چوبکی هم دارد و در هنگام نعل بستنِ اسب و استر سرسخت و بدرام و سرکش ، لب بالا را به آن ريسمان می ­بندند تا عاجز شود و سرکشی نکند و لگد نزند.