يکشنبه ۱۴ بهمن
اشعار دفتر شعرِ اشعار من شاعر داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به مَجنونِ بختیاری
|
|
در دلِ بُستان ، گُلِ نازِ منی
گُل که نگو ، غُنچهٔ باز منی
|
|
|
|
|
عُمری در آغوشِ غم و پشتِ حصارِ بسته ام
مکن تو باور ای جهان که فکرِ بمبِ هسته ام
|
|
|
|
|
ای غُنچهٔ شِکفته ، در موسمِ بهاری
بُردی مرا دوباره ، تا مرزِ بیقراری
|
|
|
|
|
یا علی بوی خمینی می دهد رُخسارِ تو
اهل کوفه نیستیم ، مستیم در گُلزارِ تو
بیکرانی ا
|
|
|
|
|
خدای مهربانم تو خالق جهانی باهمه بنده هایت خوبی و مهربانی
|
|
|
|
|
شبی آمـد به بالینـــم ، کمــان ابـــروی زیبــایــی
دو ابـرویش هلالِ مَه ، دِلَــش از جنس شیـــدای
|
|
|
|
|
کودک غزه به ناحق تا به خون غلطیده است،
مدعیان حقوق کودکان وجدان کجاست؟
|
|
|
|
|
عروسک قشنگم یه کیف نازداره
|
|
|
|
|
خال لبت نقش بست در دل شیداییم
مست وخرابت شدم درشب رویاییم
|
|
|
|
|
شهیدان لاله های عشق هستند
|
|
|
|
|
در گذر از خاطرات ، نام تو را یافتم
در شب تنهاییم ، یک غزلی ساختم
اول شعرم که شد ، قافیه ام بند شد
|
|
|