معبودِ من

 در دلِ بُستان   ،  گُلِ ناز منی
  گُل که نگو ! ، غُنچهٔ باز منی
  پی نَبَرَد جز تو  به رازم کسی
  ای گُلِ من  ،  محرمِ راز  منی
  جز رُخِ تو  نیست مرا قبله ای
  سَجده گه  و    قبلهْ نماز  منی
  نامِ  تو    گُواژهْ  زبانم    شده
  تو  همهٔ   راز  و    نیازِ  منی
  نیست  کسی  حدِ   بلندایِ   تو
  در نِگَهم  ،   اوجِ   فراز  منی
  خالقِ  پیکی   به  میانِ    حرا
  ربِ رسولت   به  حجاز   منی
 عشقِ منی،ای همه معشوقِ من
  دستِ   هُنرمند ِ   طرازِ   منی .

                  داوود جمشیدیان ( مجنون بختیاری )