يکشنبه ۱ مهر
|
|
|
|
مکن تعجیل تا پایان مسیری نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیدار باش باغبان بوی کلاغ می رسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برده نگار من ز من حلاوت بهار را
صید نموده ،ناگهان آهوی من شکار را
نرگس و یاس و یاسمن ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناراحتم ازاین آوارگی ها
ناراحتم ازاین دربدری ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اگاهم که دیشب لحظه ای از من گذر کردی
و گویی کودکی بودم که می گفت بازمی گردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدی هرگاه پری زدی پرت را چیدند!
زندگی درس ها داد و مبلغش درد بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارنی گفتن من، و لن ترانی همه تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه دم تو در خیال و تو شدی خمار مستی
که از آنِ اول ای جان به دلم‌چه خوش نشستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی چیزی نبودی جز خشونت جز ریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو رهدی و دلُم تنگه تونه
بین مو و دل همه دَم جنگه تونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قطعه قطعه جسم ها رویِ زمین
باز هم تکرار عاشورا شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با توام! ای مَحـرٕمِ "اَسـرارِ" مـن
با توام! ای بــاور وُ "انـکار" مـن
ای "بهـارِ" خنـده‌ات عطرِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام جهاندار جان آفرین
همان کردگارِ زمان و زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افکاری که مرا با شمردن عجین کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان در جانِ من رفتی که خود هم بی‌خبر بودم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از بعدِ باخت آس تو بالا نمی‌رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترکان کویرتاب از کف دادند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه اضطراب خامی میان فهم زندگیم خفته است
اه چه دردیست فهمیدن
میان حجم ناباوری های ریشه دارمان
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تماشای تو رفتیم به دیدن نرسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه را "عزیز" خواندم
تا برادران بغض
بر گلوی "ماه مصرم "
دشنه ی حسد نَبرَد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرار ندارم ، که نبینمت ، گاهی
تو بر سر راهم، نشان بده راهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اکسیر عشقی تو مگر، که این گونه مستی میدهی
با بوسه ای تا عمق جان در من سرایت کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز آغوش این ملت برای آمدن باز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رنگِ شب نوشتنی
به رنگِ بی پناهی
تو چشمای عاشقم
هزارتا غصّه کاشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش بی زن داشتن ، فرزند دختر داشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی از آفتاب خواهم پرسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی در شهر ما بیماری مسری شده
گفته اند از راه چشمانت سرایت میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز مانده بفهمی چقدر دلگیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم طاقتم اما سر تو حوصله دارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر تابلو، لطفا آشغال نریزید!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا احوال آنهایی که دلها شاد کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اتفاق جالبی امروز افتاد !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان در چشم دل مرده رخ مردار میماند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دل .اجتماعی
از ما و منی ای دل حذر کن
جان پاک کن وازخود گذرکن
بر درد و غمِ مردم نظر کن
شامِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از لحظه ی دیدارو هنگامه ی لبخندش
شاکر ز وجودم من ، هر دم که برآرم دم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه زندگیم
حضرت جاااان
بوس و آغوش و بغل
نیمی از زندگی است
مابقیش معلوم
زل زدن خیره شدن در چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم خلوتی ساده میخواهد
چند خطی شعر حضرت حافظ
مرا می برد به دنیای خاطرات دور
چشمانم تَر میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو از تنهاییِ شب های آغوشم خبر داری؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی شانه زدی به سر که بی تابم باز!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک بیابان یاد او در شب هویدا می شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گُل خوشگل خشخاش خوشم می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این تن به شوق تو،بر باد داده، این وطن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر قبرم تو باحسرت ،هی می باری هی می باری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمهٔ فریادم از جان جوشیدن گرفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درود و عرض ادب
گفتی که اشعارت پر از دردند
جز درد در دنیا نمی بینم
از شاخه ی امید توخالی
هر روز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهره ات را
دیگر به یاد نمی آورد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مرز جنون کشیده مرا
فراق نبودنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
✍️تصنیف سرا: م.مدهوش( یامور)🌱
🎧دکلمه: بانو هستی احمدی🌸
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم تا بنشینم به تماشای خودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درود و عرض ادب
چون بر دل من کشتی عشقت زده پهلو
چنگیز مشو چنگ مزن بر دل دلجو
مانند نسیمی که شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبری را گشته ام عاشق چه حیرانم کند!
سرزمینی پُر بلا دارد که ویلانم کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دوردست جنگل،
مهتاب با لبخندی بر لب،
به تماشای زمین نشسته.
شبنم زیبا،
دلبرانه،
بر گلبرگ‌ها آر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مائیم همیشه ایستاده تو بحران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این دنیای ناباقی پی ساقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا دیدی ، نکردی اعتنایی
درون قلبی و ازمن جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنر صید دل او اگرم بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش ما حرفی برای
دوست داشتن داشتیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دیارِ مِی پرستان حرفِ حق یک بندگی است
آنکه مِی سَر میکِشد قاعده اش پوشیده نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و باز من در کنج خلوت می نشینم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می شدای خداکه روزمولود
بگیری جان این دلمـــــــرده ات را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز اول گفتمت این راه را باید رفت
گفتمت این لحظه را در خاطرت بنما ثبت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنبه ها، یکشنبه ها، شاید تمام روزها
دارم امید وصال تو،با نغمه ی دلسوزها
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۶۸۰۶ پست فعال در ۱۵۸۶ صفحه |
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
رحیم فخوری
محمد گلی ایوری 
در
عارف افشاری (جاوید الف) 
