شکوه پاییز

به نام نقاش بزرگ هستی

چه شکوهی دارد پاییز
از دریچه ی چشمانم،
بالا پوش طلایی برگ ها
برتن آفتاب زده ی درخت ،
رقص مداوم نور
بر تاقچه ی گچی اتاق،
بازیگوشی ابرها 
در بسترلاجوردی آسمان،
مورمورسرمایی گنگ
لابلای پوست چروکیده،
هیاهوی باد
میان کوچه های تنگ،
عروسی کلاغ ها
نزدیک غروب،
وزوز زنبوران
گم کرده کندو،
صدای آواز قایق ران
از سوی بارانداز،
بوی شرجی دریا
از تکه های کوچک موج،
ذره ذره رویش امید
درتقدس دعا،
بافتن زنجیرناگفته ها
گردن آویز آرزوها،
همه محکوم
به  انتظار ی بزرگ،
برای  تماشای دوباره ی
بهارانی در راه...

آلاله سرخ 
دوقدم مانده به پاییز هزاروچهارصدوسه