به خدا سوختند

هر چه کردم در دلم بماندعشق وصفا سوختند
مهری بردل وجانم زدند و در قیدوفا سوختند
زجری  را کشیدیم که مجنون هم نکشیده بود
چشمان مرا هم کور کردند وبحر جفا سوختند
زخمی که التیام نداشت و نمک هم که ریختند
در شهر چشات هم بودم که بحر  دوا سوختند
افسوس که سنگ دل بودی واثر نکردحرفهایم
تا روز قیامت هم برای من صبر وشفا سوختند
کوهی را که  در آن فرهاد هم تلاش کردو بمرد
اصلی را کجا یافتند  و کرم را به خدا سوختند
با گريه هم میسرایم وباگریه هم شده ام قرین
مجنون راهم بدیدم که باتناسخی بنواسوختند
ازجعفری هم دریغ نداشتندکه همام عاشقیست
درآتش انداختند ابراهیمی رابه چه ها سوختند
شاعر : علی جعفری
تاریخ سروده شده :  ۲۸ شهریور ۱۴۰۳
نام شعر :  به خدا سوختند