باغِ دلم تشنه بربارشِ مهرت نشست
تاکه تو جان آمدی سیرنمودی ومَست
باز معطّر شدم بوی تو شُد پیرهن
کهنه ی نابافتین پیرهنم شُد زِتَن
سبز که شدجانِ دل،سُرخ بِشدماهِ رو
ازپسِ این ماجرا، من به شعف کام جو
بامِ لبم بُلبُلی طالِعِ بر فال من
بومِ دلم کفتری خوش خبرازحال من
حالِ من وآرزو ،رقص مَلک با فَلَک
جانِ پریشانِ من باده به برَ کَم کَمَک
تاکه به یادت منم باورِ جانم تواَم
تاکه زِمن یاد شد فارغم ازهرچه غم
روضه ی رضوان شُدست شبکده تا آسمان
شمسِ جلالت شِکُفت زشتِ عیانم نهان
این من و این سَرخوشی طبله بزن می پَرَست
جامِ بقا نوشِ جان هرکه دراین محورست
بارشِ بارانِ دی خوابِ تَرَم را شکست
باز پریشانِ ناکام تر از هر چه هست
گو به دلم تا به کِی صرف کنم انتظار؟
کاش چو گُل رخ کنی یک نظری دربهار
مفتعلن فاعلاتن فعلاتن فعل
معنای چند لغت*
نابافتین:نامستحکم، دررفته ،بدساختار ،بدبافت
بشد:شد
باده به بر: می به کنار همنشین باده
کَم کَمک: کم کم
صرف کنم:بپردازم ، صرف فعل انتظار
دی: دیروز
گو:بگو
موفق و موید باشید