سه شنبه ۱ خرداد
|
|
ز چشمان غزالانت غزل گلنار می بارد
به دشت سینه ام باران گوهربار می بارد
|
|
|
|
|
در باغِ سبزِ آرزو، در عالمِ رویا تو را
میبینم امّا دیدنت را، باز میخواهد دلم
|
|
|
|
|
من در بهشت عزلت تنهاییِ خویشم...
|
|
|
|
|
نقطه امن من اینجاست
تو و آغوشت ....
|
|
|
|
|
شاید این آخرین دیدار رویای ناتمام من و تو در پسِ این شهر خسته، آن سوی پرچین خیال باشد...
|
|
|
|
|
به نام خدایی که جان آفرید
و بعدش بدن را جوان آفرید
به مال و منال و به عقلش فزود
که راهی بیابد میا
|
|
|
|
|
جهانی چشم تو من کس نبینم
به هر ور رو کنم روح تو بینم
|
|
|
|
|
مرورم کن!
بخوانم باز!
من خواندنیترین کتابم...
--یک کودک.
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
دلی که درد کشیده از این که هی بشود
اسیر آدمکی بی وجود می ترسد
|
|
|
|
|
ظاهرا خوبم ولی من از ته دل شاد...نه
در زمینم گرچه آب باشد ولی آباد....نه
|
|
|
|
|
از زخم خود بجوشیم،کین زخم عشق خوش باد....
|
|
|
|
|
ماه بعد از دیدنت ای ماه من در خواب شد
|
|
|
|
|
هردم به سنجاق نگاهت مست خواهم شد
خواهی نخواهی با تنت همدست خواهم شد
|
|
|
|
|
در آن صحرا
در آن بی برگ وبر صحرا
در آن ایام تلخ وتیره ودلگیر
که با فرزند انسان آسمان هم کینه میور
|
|
|
|
|
از ته دل گویمت ای مستمع
هان مشو دربند بیشی و طمع
هی مکش بر دوش خود این مال را
|
|
|
|
|
من در آغوش خدا بودم نمیدانی چه حالی داشتم...
|
|
|
|
|
بيچاره آنكه معتقـد بـر خـدا شـود
هـر جا شود زِ سود جهانـش جـدا شـود
|
|
|
|
|
دوستت دارمهای من
پایان نمیپذیرد
نگاه گرم تو
در چشمان جستجوگر من
|
|
|
|
|
بعد از انتظاری طولانی
خواب دیدم امام آمده
|
|
|
|
|
برعکس دوستت دارم
برعکس میخندم
|
|
|
|
|
راهها میگویند
دل بکن از همه کس، راهی شو
سایهها میگویند
پس ِهر پنجرهای تاریکیست
|
|
|
|
|
أشکم ببین به پایِ غمِ توچکیده است
عقلم برای عشقِ تو از سر پریده است
خار و خَسَم به پایِ تو ای عشقِ
|
|
|
|
|
اینجا چه بغضی گلوی مرا درون خاک می فشارد..
|
|
|
|
|
مژده بر اهل ولا از جانبِ پیکِ سعادت -بر جهان تابیده نورِ هفتمین شمسِ ولایت
|
|
|
|
|
لب دریا
با خودت نشسته ای
بی آنکه لبی داشته باشد
|
|
|
|
|
از جاده ی بی عبور خواهد آمد
از جانب کوه طور خواهد آمد
روزی که فراق می شود بی معنا
گلبانگ خو
|
|
|
|
|
هرگز ندانستم مهر در کجای دلم لانه دارد
که اینقدر بی تفاوت در همه جا لانه میکنم
کبوتریم در گیسوانت
|
|
|
|
|
با تو در شهر دلم یکسره پاییز نبود
|
|
|
|
|
نگذاریم
که یک رنگی ما
باعث
رخوت دلها گردد
|
|
|
|
|
می دانم که ماندنم
بندی است بر پاهای خسته ات
|
|
|
|
|
ز تو ای شیخ که در میکده ها سرمستی
ز تو دیدیم که خورشید چه رسوا می کرد
|
|
|
|
|
سرو قامت ، لب شکر ، لحنِ صدایش معجزه
چَشمِ سبز و نافذش ، عمقِ نگاهش معجزه
مستی ام افزون کند لمسِ
|
|
|
|
|
جاده است این، یا که جولانگاه مرگ؟
|
|
|
|
|
طوفان اگر به خانه ات زند استوارباش.
در تک تک لحظه های زندگی برقرار باش.
|
|
|
|
|
راست و دروغ مشرک نا معلوم و اعمالش بر ضد مظلوم
|
|
|
|
|
..خانه ای می ساختند
به نام خانه ی دردمندان
|
|
|
|
|
نوری از زات یقئن آن شهه خؤبان علی
اوست از عالم ماؤرا مظهر پاكان علی
مرد تدلیر ؤلایت گوهر یک دا
|
|
|
|
|
دوباره شب شد و دلم غزل بهانه می کند
|
|
|
|
|
نام نامی ترا هر کس که آرد بر زبان
|
|
|
|
|
لاوانی کورد
یان لە اَنفال ههڵپڵۆسکیان
یان که لە ههڵهبجه دهرمان خۆر...
|
|
|
|
|
غرورت را مچاله کن!
روزنامهی عمرت،
بدون این صحفه هم
[خوب]
ورق میخورد.
ل
|
|
|
|
|
تو دیگر با دلم کاری نداری
بر این آشفته یک راهی نداری
که گفتت
|
|
|
|
|
صراط مستقيـم حق ، كه ديـده است
فقط گفتـه است و آن شـنيده است
به
|
|
|
|
|
گفت : بیا و بنده ی رب باش
حیاتت را شیرین و، مربا کردنش با من
|
|
|
|
|
قلبم را
پر از ترانه کن
تا همیشه
برایت بخوانم
|
|
|
|
|
هـوای مـاهِ فروردیـن نشان از بـوی روی تـوست
گل اُردیبهشت عطرش ترواشبخش بوی توست
دوازده بـرج خو
|
|
|
|
|
میدونم داری میری از پیش من
هی به من میگی منو صدا نزن
چی شده بعد ی عمری زندگی
میخای از من بگزری ب
|
|
|
|
|
خوش موسمی رسید و زمان غدیر شد
بشکفت عشق و وضع زمین دلپذیر شد
|
|
|
|
|
من غنچة گلهای تو را دیدم و لَرز
دیشب به خودم گفت: خودم، بیدَم و لَرز
گفتم تو کهِ هَر بارِشِ باران،
|
|
|
|
|
کنارت راه رفتن تو خیابون
مثه پرسه زدن توو شانزلیزست
|
|
|
|
|
اورگ سوزون کاغیذدا یازماخ اولماز
کور قویویا سو توکمینن سو اولماز
|
|
|
|
|
من ز نماز خسته ام، روزه ی خود شکسته ام
|
|
|
|
|
لابهلای روشنایی سبز بهار گیر کرده بودم
که ندایی مرا به گرما فراخواند
آری !
در گوشم زمزمه شد
|
|
|
|
|
سیب یا گندم چه فرقی می کند؟
آدم عاصی سزایش غربت است
|
|
|
|
|
تو گل عشق منی، کی بچینم تورو
اگر از کوچه ی عشقم گذشتی، ببینم تورو
|
|
|
|
|
دانید که علتش خیانت به شماست
|
|
|
|
|
شب ، من و تْو قافیه ها گم شده پیدا بُکُنید ، بیا ک توْ حجلهٔ غم ، شبم رو
|
|
|
|
|
مات و مبهوتم از این اَلفاظ ها
دلخورم از این صداقت باز ها
هیچ مسئولی ندارد ترس از
روزِ رستاخیزِ «ح
|
|
|
|
|
روسری سر کن
آتشبس شود
میان من و باد
|
|
|
|
|
... چون فرشته نیستی یا موجهای کاسپین
باز گردانی هر آنچه داده ام را بی سؤال...
|
|
|
|
|
نیم قرن از زندگی ام را به دوشم می کشم
|
|
|
|
|
بی تو اندازهء بت های جهان بد کیشم
شیوهء مستی و رندی نرود از پیشم
در ره عشق تو نیکو صفتان وا ماندند
|
|
|
مجموع ۱۲۴۲۳۵ پست فعال در ۱۵۵۳ صفحه |