پنجشنبه ۱۴ تير
|
|
|
|
شب یلدای غمم را سحری پیدا نیست....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم و بسیار پَکر از تو چه پنهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دودی شده است مزرعه
داس دلش گرفته
آنچه درو می کند
نگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که رقص بالا گرفته بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برترین های شعرِ ناب در سال ۱۴۰۰
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اینجا پیر خواهم شد، خیال آشنا بوده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشك و اه و غم و افسوس از این
عاقبت کو‌شده با درد عجین
آب و نان و قدح صف شکنان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شب مهتابی در پاییز ، شاید دلنواز ترین باشد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیگیره صدای جغد این کوچه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز گرسنگان عاطفه جولان میروند در عمق فاجعه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک نفر نردبان چوبی داشت ، پیش پایم درخت غم ها بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رنگ خاكستري
برگ سر سبز درختان
هيزم اجاق هاي آدميا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قبل از اینکه آسمون پیدا بشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر در مورد سرویس مدرسه من هست و نسخه اول منتشر شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر از من نیست فقط اینقدر شیرین گریاند مرا که ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این هم از روزگار من که با یزید هیچ فرقی نداره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو اگر برگردی
دوباره برایت هرزگی خواهم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...
در تو ساعتی یافتم
که عقربه هایش ..
فریاد می کشیدند
صبر کن
من هم بیایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد اون روزا می افتی که پره از عشق پره از تو
پره از تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه هیز مردی به هرزگی های شعرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در روستاهای خواب آلوده
فرزندان زخمی فقر
قلب مادران خا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی هر دیوار نبض یک پنجره است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زدگی شاید یه دیوونگی ساده باشه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زود می‌چینند کشاورزان طمع کار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید روی منجنیق آماده شلیک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل هرشب سحر شد آن شب هم
اندک،اندک ،پگاه می آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صائِما مژده که هنگامه یِ عید آمده است
از خدا مژده یِ این عیدِ سعید آمده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توُ دلم همیشه بودی گل من
عاشق اون چشم شهلایی بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بامداد یک روز بهاری
در آن ساعت که گنجشکان سرود عشق می خوانند
و زرین بال خود می گستراند بر زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به اعتبار هیچ شانه ای اشک نریز !!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی که خدا در ان سکوت کرد.!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال و هوای بدی ست این روزها...؛
در هجوم بغضی ناگزیر
می ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پسته ی لال سکوت ، دل پر خون چو انار
ظلمت ممتد شب ، زخمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دیـدگـانـم اشـک شـوق ؛؛ گـردد ســرازیــر
ایــکـاش زود مـی‌آمـدی بــر دیـدنـم ؛ عشـق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-
1001 بار
نوشتم چشمانت
تفسیر نشد
سوختم از هجرانت
آیه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرچمی دارم اندازه صلح رنگ سفید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که سرباز توام، مات چرا؟ کیش چرا؟
بند همان رخ شده ام، زخم چرا؟ نیس چرا؟
منکه پیرت شده ام" همچو ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشه لبخندت
از بند بند شعرم بيرون مي زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو از تکرار جنون آور فصلها
به کنج فرسودگی تاریخ وصل می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش آچیلیدی بیر قاپی گچمیشع
(کاش دری باز می‌شد به گذشته)
قایدییب گدیدیم کددکی اممیزع
(برمیگشتم م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره بارون ببار روی عکس یادگاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و پاییزی دگر
و من لبریز از اندوه تنهایی
تهی از عشق ، از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست دارم
آسمانم باشی
تو همان نیمه ی
جانم باشی
دوست دارم
که میان همه ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگل تن به سکوت خواهد داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه ی راهم پر از دلواپسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ *
آيا دو چشمش نداده ايم. ایه (۸۸)بلد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدرِ صد زاینده رود خشکیده ام
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۵۱۲۶ پست فعال در ۱۵۶۵ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
امين آزادبخت
مهدي حسنلو
محمد رضا خوشرو (مریخ)
فرشید به گزین
محمدکریمی (پویا) 
حسین رضایی(آشنا) 
علی نظری سرمازه 
