همدلی
من از این بغض فرو خورده ی تو،
غمگینم...
تو خودت می دانی،
گر پر شاپره ای ریش شود،
می میرم...
تعلق
به شکوفایی لبخند تو می اندیشم،
و به رقص گل سرخی در باد...
من برآنم که تو را،
کنم از بند تعلق آزاد...
پ.ن:
قدردان حضور سبز نگاه زیبا ، نقد و نظرات ارزشمندتان هستم...