سه شنبه ۲۹ خرداد
|
|
|
|
می ریزد
نخستین برگ
آخر تابستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری نیمایی در مورد بلای کرونا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی نم خاک باران خورده می دهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سوگ تو آواره ام با قلب ویران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای چشمه سار و ترنم وصال گنجشک ها در دل
شکوفه های نشاط چون بهاران که در شاخسار
واژگانِ آبستن مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست تو بده ب یاد اون روزا ک رفتن
ب یاد خیلی چیزا ک سر شده سر من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وامّا تو
شود جانم فــدای قد و بالایت و امٌا تو...
دو چشم من شده محو تماشایت و امٌا تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل-کلاسیک-عاشقانه
بابک بنی فاطمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الها یک دو روزی مهلتم ده
تو که بخشنده ای زان دولتم ده
گلی پژمرده ام در روضه ی عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
۲۷ شهریور ماه، روز شعر و ادب پارسی و بزرگ‌داشتِ استاد شهریار، بر ادیبان و ادب‌دوستان گرامی باد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بانویِ خاطرها، بگو بر نیمکتِ تنها/
هَنوزَم بَهرِ آن بوسه، شما آیا پشیمانی ؟/
تو اسمم را،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دَربِدَرِ گیسِ هویدا شُده یِ نرگسِ مَستم /
در گوشه یِ آن شهرِ پریشانیِ تو، من نَشِکستم؟/
آن ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَر کن آن شالِ پُر از میخکِ خاکستری ات را/
یا که بادامی ِ چشمِ سیهِ و اَخگری ات را/
مثلِ روزِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد اما از سکوت خانه ام ترسید و رفت
آمد اما از دل دیوانه ام ترسید و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنج شعر پیرامونِ صفرِ عاشقی+ یازده دل‌سروده‌ی پراکنده.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر آغوش شعرهم
آرامش بخش نیست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کی به خودم بگویَم آغازِ مَنی تو /
وقتی که دو چشمانِ تو در پُشتِ نقاب است/
شیرینِ من هستی و در آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و تب آتشین زخم عشق
که افتاده در جان و میسوزدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فطرتم بود ونبود/
دل من آینه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینم؛ تو به جانِ قلمم شعر ثریایی و من
شهریاری که به لبخند تو شاهانه غزل می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین مصرعِ شعرِ من برای زندگی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امان از لحظه ای که بغض همچو لقمه ای گلوگیر میشود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوشیدن یک جرعه
فهم تمام دریاست
وادراک سبز یک برگ
کشف تمامیت جنگل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش ازهمه ارزشهایت ، پُر میشدم و،
از همه بی‌ارزشی هایم ، خالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنها که به درياي طبيعت بـنشستند
از کوی حقیقت ، به یقین بهره نـجستند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست از سر این قلب شکسته بردار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و نبض زندگی هر کس
فقط مادر است و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم و حوا که گندم خورده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی مهابا خریدی نگاهم را...
و به گمانم
دشت چشمانم پر شد از لاله های سرخ عشقت !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گوشه ای آرام
کنار ایستگاه یاس
نرسیده به ردپای عطر نیلوفر
چاله ای لبریز فریاد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما روزی دوباره باهم ملاقات خواهیم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنگر به رخم جز تو دلارام ندارم
یک عمر به آخِر برسید آخَرم آرام ندارم
تا تو همه کس گشتی و دیوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای بزرگ آدمان پر از حنجره وصوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رد شدم از عشقِ تو ، معشوقه ی بی ادعا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقت اگر باشد تورا هم میزنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحرِ عشقِ تو نزدیک شد اما....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از کوفی و شامی که مرامش ستم است
پیمانه ی تاریخ پر از اشک و غم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهت
به تفنگ آلمانی می ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غلاف کن تفنگ را.... دگرزمانِ جنگ نیست ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که گفتم حاصلش دل بستگیست!
آخرش دیوانگیست..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما را به جنگ خوانده‌ای و فکر می‌کنی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرجا که جانِ زادۀ آدم متاعِ ارزانی است
آنجا به روی سفرۀ کفتارها فراوانی است
آنجا بهای پوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موهایت را به آسمان نشان ده
گر چه آخرین همراهی باد باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلقت چشمان لیلا کرده غرق حیرتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پناه
به شب پناه میبرم از روزهایِ هرز
به خواب پناه میبرم از بیداریِ مرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تو هستی
من بکجا غم بکجا ،
چون که تویی در بر من ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم دوختم به مسیرِ عبورت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبم بی وصل روی تو سحر شد
درخت آرزویم بی ثمر شد
از آن لحظه که تو رفتی زِ پیشم
تمام لحظه هایم پُر ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باشد که بخوانید ؛ با درد سرودست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.... و چه ساده می گذرم از تمام شهرهای بی تو، ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🏘🏘🏘*دهكده جهاني* 🏘🏘🏘
گمشدگاني ميان انبوه ديوارها**
*و بن‌بست کوچه‌ها*
*خسته و مبهوت*
*تنهايي، تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و شبی که ماه
بر چشمانت سجده میزند
تکرار میکند، نامت را
سرزمینهای پریشان احوال اسارت
و آسمان مژ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شقایق ...امروز هم برای تو می نویسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ خانه چون خاموش گردید
زسینه آه تا افلاک برخاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شب ویرانه خوابش برده بود
عشق بابا صبر و تابش برده بود
هر نفس غرق از نگاه عشق بود
خرمن پر سوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی و غمی گلو گیر شد شب و روزم را
لعنت به این دنیا که قیچی کرد عمر عزیزم را
ی. س
تقدیم به روح پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز شعر و ادب فارسی بر تمامی اهالی ادب و هنر ایران زمین فرخنده باد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چاقو نمی برد
چرم کلفت و بی شرافت صورتتان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی جامه مسیح را پوشانده و با عصای موسی چشمان چلو ندیده آدمیان را به آخور‌هایشان رهسپار میکند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادی از قدسی مشهدی به مناسبت روز شعر و ادب فارسی : نه چو خورشیـد که قرص قمری ما را بس / که ز بُســـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وعده بوس لبم، موسم پیری دهی
صورت من کج شده ،بوسه لب دیدنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بمان،جای تو اینجاست،خودم خواهم رفت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقم کردی ودل راازدلم برداشتی
گل زگلدانم درآوردی وخاری کاشتی
خواستم پیشت نشینم سفره ی دل واکنم
گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به پِندارِ سپیدارِ پدیداریِ پاییز
تو
هی به بهانه بگریزی و گریزان
تا کی ننمایی رُخِ زیبایِ «قشن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و یا لیلا چو پایِ چشمه آمَد:/
به ایما میزَدم چشمک به سویَش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیست کوتاه کلاسیک در موضوعاتِ گوناگون.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنجِ نان و رنجِ آب و رنجِ مزد /
فصل فصلِ اختلاس و شهرِ دزد/
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۸۲۷ پست فعال در ۱۵۶۱ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
عباسعلی استکی(چشمه)
سید هادی محمدی
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
احسان فلاح رمضانی
شاهزاده خانوم 
