جمعه ۱۲ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ نرگس شاعر عیسی نصراللهی ( سپیدار )
|
|
|
|
______________________
تو در اتوبوس/
رویِ شانه هایِ غریبه ای خوابت بُرد/
من آرام تنها به موهای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کودکی ات قصه یِ زنبیلِ تو و بعد:/
من در پِی اَت از کوچه یِ معصومِ خَجَل ها/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم ببین،در آن شبِ دورِ رفته اَم/
چگونه دوباره بر سینه میفشارمت؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستِ خود بالا زدی
گفتی به من:
اِ ..... مگر میخواهی از دنیا رَوی؟
رَخْت بربندی زِ شهرِ خاطره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هی میگَزَد لبش را، با آن قرارِ پاییز /
گَه خالِ رویِ ماهَش، با گیسِ او تَراز است/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بانویِ خاطرها، بگو بر نیمکتِ تنها/
هَنوزَم بَهرِ آن بوسه، شما آیا پشیمانی ؟/
تو اسمم را، تو یا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لاله ای در دست و گفتم کز رقیبَم بهتَرم/
بینِ چشمانِ سیاهت،سایه ای میگستَرم/
شانه ای بالا زد و با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم که در آغوشِ من هستی،لیکن:/
بعد از آن خوابِ خوشَم، از تو نمانده اَثَری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بانویِ خاطرها، بگو بر نیمکتِ تنها/
هَنوزَم بَهرِ آن بوسه، شما آیا پشیمانی ؟/
تو اسمم را،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دَربِدَرِ گیسِ هویدا شُده یِ نرگسِ مَستم /
در گوشه یِ آن شهرِ پریشانیِ تو، من نَشِکستم؟/
آن ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَر کن آن شالِ پُر از میخکِ خاکستری ات را/
یا که بادامی ِ چشمِ سیهِ و اَخگری ات را/
مثلِ روزِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کی به خودم بگویَم آغازِ مَنی تو /
وقتی که دو چشمانِ تو در پُشتِ نقاب است/
شیرینِ من هستی و در آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به پِندارِ سپیدارِ پدیداریِ پاییز
تو
هی به بهانه بگریزی و گریزان
تا کی ننمایی رُخِ زیبایِ «قشن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و یا لیلا چو پایِ چشمه آمَد:/
به ایما میزَدم چشمک به سویَش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خطهایِ لَبَت،خاطره یِ بوسه یِ آن روز/
تو بوسه ندادی به من ای دوست،حلالَت/
ابری شده چشمانِ من از خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو آیا
میانِ خوابِ چَشمانَت
مَرا فریاد خواهی بود؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینکه هر لحظه به خوابِ شبِ من می آیی/
کار من نیست،بپرس از دلِ بی تقصیرم /
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آیِنه وقتی رُژِ قرمز به لبت هست:/
با عشوه بگویی که به پایِ تو نشستم/
یا زردترین رنگِ گُلِ گیسِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آینه وقتی رُژِ قرمز به لبت هست:
با عشوه بگویی که به پایِ تو نشستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای پیچِشِ موهایِ گُریزان،تو کجایی؟/
ای قلبِ فروهِشته یِ تهران، تو کجایی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیدار که گشتم همه تصویرِ تو دیدم/
تو پیشِ منی یا"گُلِ من"،خیالِ خواب است/
ای عشق،بگو چیست که دا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آمدم به شَهرَت،به موزه یِ نقاشی/
گفتی بیا به کافه،یا حولِ آن حواشی/
بر دامنِ دماوند، یا پایِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو در خیالِ خوابَم،خورشیدِ تازه بودی/
صبحی دِگر بیامَد،وقتی که می رسیدی/
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بِسانِ آغازِ فصلِ زردِ کدامینی؟ _چشم بادامی _
تمامِ احساسِ قلبِ سردِ مرا بینی؟ چشم بادامی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندیست که فکرم همه درگیرِ شما بود/
سودایِ سَرَم سُرمه یِ سیمایِ سـَما بود /
سیمایِ دو چشمان و پر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اینک بازخوردِ تشکیلِ یک ابرِ بی بارورَم
که چنین در مدارِ گنگ و عقیمی به پژواک در آمده ام
رازهای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تابیدن و رقصیدن و لغزیدنِ گیسو///
در دادگَهِ عشق،خودَش،حَکمِ صواب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اینک بازخوردِ تشکیلِ یک ابرِ بی بارورَم
که چنین در مدارِ گنگ و عقیمی به پژواک در آمده ام
رازهای
|
|
|
|
|
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
شاهزاده خانوم
مسعود میناآباد مسعود م 
آرزو نامداری 
