یک:
___________________________
من عاشقِ اینَم که بِگی عاشقت هستم
با ناز بِگی که، پَریِ روزِ اَلَستَم
هر وقت که شانه بِزَنی مویِ سیاهت
آن لحظه بگویی که تو را سخت،پَرَستَم
در آیِنه وقتی رُژِ قرمز به لبت هست
با عشوه بگویی که به پایِ تو نشستم
یا زردترین رنگِ گُلِ گیسِ سَرَت را
از نو بگذاری و بگی تازه بِبَستم...
هی تاب دهی موی و کُنی خنده و گویی:
یکشنبه شُدَست باز بِده دستو به دستم
___________________________
شعر دوم:
عاقبت گُرگ شُدی، بـَره دَریدی، لیلا
بی مُحابا،به دلِ گَله خزیدی، لیلا
یادِ آن سادگی ام وقتی می اُفتم،انگار:
خودِ آن مارِ گَزانی که گَزیدی ، لیلا
کوه کن بودم و بر نیمه یِ شیرینِ لَبَت:
بوسه ها میزَدم اینک تو پَریدی، لیلا
با تو اَم،ای که در آن ظاهرِ رنگارنگت:
ماهیِ مُرده یِ مُردابِ پلیدی، " لیلا "
باعثِ ترسِ غم انگیزِ دلِ شَبْ بوها
مرگِ پنهان شده یِ یاسِ سپیدی،"لیلا"
بیسِتونِ عاشِقی،من بودم اما حیف،تو:
نقشه یِ شومی در آنجا میکشیدی، لیلا
دیر وقتیست که از حوصله ام سر رفتی
با تو اَم، دخترِ زیبا، که رَمیدی، "لیلا "
__________________________
شعر_ عیسی نصراللهی
موفق باشید