دلارام

بنگر به رخم جز تو دلارام ندارم
یک عمر به آخِر برسید آخَرم آرام ندارم

تا تو همه کس گشتی و دیوانه ی تو من
هرگز به سخن قصه ی اصرار ندارم

آشفتگی و حسرت و شیداییِ عشقت
کاری به سرم برد که افکار ندارم

دیوانه ام  آخَر تو چرا سخت بگیری
عاقل نشود این ره و اتمام ندارم

گر کینه بتوزی همه عمرت به وجودم
جز مهرِ رخت شادیِ ایام ندارم

هر امر تو گویی بکنم جز  به فراغت
دانی که جز اینکار من اقدام ندارم

هرکس به هوایی برود سمتِ دلِ خویش
سمتِ دلِ ما رویِ تو این دام ندارم

هرشب به نوا با خود دلسوخته گویم
ای "نوثمر" این سعد؛ دلآرام ندارم