يکشنبه ۲۷ آبان
اشعار دفتر شعرِ دفتر شعر آزاد شاعر غلامرضا مهدوی (مهدوی)
|
|
|
|
بیا جانانه شو جانانه بهتر/
بیا دیوانه شو دیوانه بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببریدم به سوی آبادی/
شهر بی غم بلا خیز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روان از دیده ام سیلابِ باران/
زمژگانم خروشان جویباران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فطرتم بود ونبود/
دل من آینه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعدازاین با بیدلان خواهم نشست
عاشق وشیدای عالم، مستِ مست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذر عمرِ گرانمایه هر آن می بینی/
تک تکِ ثانیه ی ساعتِ جان می بینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکه بکارد درخت در گذرِ شهر و دهر/
چاکر او مهدوی ، حامی او کردگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سکّه چرا تو با رقیبم بنشینی/
عیبم کنی و پای صلیبم بنشینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یومِ حسرت، این تفاخرها زمن کی می خرند/
کوله بارم را تُهی ، پُـر مُدَّعایم می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده بازیچه عشق وعاشقی ها/
که بی پروایِ بی پروایم ای دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تعارف، پنبه ها را رِشته ام/
بَذرِ خود را در بیابان کِشته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که جامِ تلخِ سیگارت به آخر می رسد/
درعلفزاری میفکن تا زند آتش برآن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ضرب سیلی است این صورتم سرخ/
و جای پا بُوَد این چالِ چانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی می شِکند کسی تو را دست،/
در بخشش کهنه آستینی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرم را بر سر نی دوست دارم /
دو جام از ساغرو می دوست دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمرزدم پرسه ازاین باغ به آن راغ/
طاووس نگشتم پَـرِآقی نگرفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما خرابِ می و میخانه ز می آباد است //
منع ما می کنی اَر توصیه ات بر باد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جامی از کامِ غزل خواهم گرفت/
نوعروسی در بغل خواهم گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا کن فراوان نعمتِ بارانِ خود را ؛
که بارآور شود باغات و بُستانِ سته بان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میگسارانِ درش کمتر خماری می کشند،
باده پنهان می دهد اشعارحافظ هر زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید برای دلم فکر چاره ای کنم/
اکنون اگر نکنم شرمنده می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اما پدر که نامِ خود از مصطفی گرفت،
کامِ مرا به تربتِ کربُ بلا گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بيا جانانه شو جانانه بهتر
بيا ديوانه شو، ديوانه بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگ نرم قلدران را در جهان باور کنید
این کمینِ ناکسان با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کِلکِ خیال انگیزِ نابِ نازکش را
غوغا چو بنماید هماهنگی نمایید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انقلابی از درون باید نمود
خودسری را سرنگون باید نمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگِ نرم دشمنان نامرئی است،
گرمسلمانی، بیا قُرآن بخوان،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شِبهِ یهودیها، یا آلِ سعودیها،
کُفّارِ دیار انگار، بیگانه تبار انگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه خوشبین من، چه خوش باور، چه نادان،
که گفتم رازِ دل با مردِ رندان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می سوزم و می سازم از بی هم زبانی
گاهی به خود می تازم از بی هم زبانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشستم پای رایانه شب وروز،
شدم بد میخ این ابزارِمرموز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمزم عشق عجب شور ونوائی دارد
ورطه ی عشق عجب حال وهوائی دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می تراود از قلم نقش ونگارِ مدرسه
خاطرات ویادگارِ یارِغارِ مدرسه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب بیا و شعرِ تَرَم را نظر نما
بدبگذران چه می شود اینجا سحرنما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرح موی دلـبرم ناگفتنی است
های وهـوی حنجرم ناگفتنی است
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
محمدرضا آزادبخت
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
امیرحسین اصفهانی کن
مسعود مدهوش( یامور)
پیام مفخم
مرتضی ناطقی شربیانی ، ناطقی 
جواد مهدی پور 
ناب و زی
