مهتاب من

باز نام تو به یاد آمد و اشک منِ بیچاره غزل می خوانَد
یا که مهتابِ  من  از  رخصت  دیوانه  غزل  می خوانَد
.
هیچکس حرمت  عُشاق  در  این  شهر  ندانست به جز
شمع  سردی  که به  زعمِ  غم  پروانه  غزل  می خواند
.
از  زمانی  که  به  میخانه  دل  شعر  تو  را  می خوانم
ساقی   میکده   با   هیبتِ   ویرانه   غزل   می خواند
.
دین و ایمان  مرا  برده  ولی  مذهب  چشمان  تو  باز
با   دلِ  عاشقِ  کافر  شده،  مستانه  غزل  می خواند
.
نازنینم؛   تو   به   جانِ   قلمم   شعر   ثریایی  و  من
شهریاری  که  به  لبخند  تو  شاهانه  غزل  می خواند
#ایمان_شاد