سه شنبه ۱۲ تير
|
|
|
|
چتر عشقت نازنینم سایه ی سر میشود
زندگی در هُرم آغوش تو بهتر میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند تو معناگر خطهای موازی است/
استاد ریاضی فقط این بار؛اجازه؟/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خوش به لحظه ای که تماشا کنم تورا
درقلب خویش همیشه تمنّا کنم تورا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گزری ثانیه ای بر عمری طولانے.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبان حال حضرت رباب و علی اصغر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق چه بی قرار است،آهنگ یار دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران ک بارید
تنهایی اش دو چندان شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه های تهی را
از قندیل های فقر پر می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا جانا ببین این دل چه خسته است
چو مرغی کو پرو بالش شکسته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با همه گویید این مستِ خـراب
عاشـق و مدهوشِ آن پژواک شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا
بسی پسین گاه
بی سایه باشیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوروش به نام ناب تو ، فرزند ایران می شوم
بار دگر در مهر تو ،گم گشته عریان می شوم
بابا مرا آموخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خالی ام از حرف ..سرشارم از دلتنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه کردی با دل ای غم آبرویم برد برد
کین چنین نامردمی ها در رفیقان نیست نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ موهایت مشکی
رنگ چشمانت قهوه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقل را با عشق در قاموس دیدن مشکل ست ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرو خرامان
دل درد خودش با تو بگوید
ای سرو خرامان
تا رحم کنی بر من زاری
گشته دل من بی سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان زلف خاتون شانه بودن عیب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پُر باور آن جناب اوبا ما شد...............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خالي ز عطرِ گيسوانش خانه ي دل بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسوزان دفتر شعر مرا در دفتر چشمت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا داروی اقلیمت نیاز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که دورم از تو و یادت ، شعر و غزلهام خالی و پوچن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف هایی را که پشتت می زنند / دائماً در حال انکارم ؛ تو نه !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگهای سرخ پائیز
چه آرام نشسته اند به انتظار
در این سوز سرد عاشقی
بر پیکره ی سبز درختان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی کنارم نیستی از درد لبریزم
باید که از این زخم ها قدری بپرهیزم
من سال ها در گُور خود بی شعر خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا به یاد بیاور که زار گریه کنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ریشِ خودم موی سپیدی دیدم
از آینـــه ی منزلمـــان رنجیدم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(دل با خـداو، دیـده به دُنیـا، نمی شود)......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چگونه مرا ــــ
به تصرُّف می بری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به جانم می زند هر لحظه ای نیش
که می گویم سخن اینگونه از ریش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل بهار
چه خوبه فصل بهار
با هم بذاریم یه قرار
با هم بریم تا کهکشون
با هم ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو باشم این مهمان می شود
تا ثریا میرود آن می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که تابنده تر از خورشیدی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ریشه قطعم کن بسوزانم بکش من را....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهارِ نارنجی!
به مهرت سوگند
آبان،
بی باران
اندوه خیابان است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی شک نمیکند
من رویاهایم را وارونه بر دیوار این خانه نقش میزنم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تشخیص ، نباشد،چه سفیدی چه سیاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما اگر باده شکستیم مستیم
سرخوش و خوشحال و مستیم مستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقم ،
عاشقِ همراهیِ تو تا لب رود
دست در دست
تک و تنها
من و تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما می رویم از این جهان آیند دگر بازیگران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خلوت خویش
طعم سیب بی فریبی را ...
تأویلی جاودانه میزنم
و به همه ٔٔ آهی میرسم که از چشمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از قندان دعا
برایت چند حبه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کردی با دلم سوی تو بال و پر نمیگیرد
سراغت را ز باد صبح هم دیگر نمیگیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدر داشته هامونو بدونیم..بر نداشته ها بتازیم،برد یا باخت مهم نیست،مهم تاختنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرپر شدیم و بر سر سنگ مزار هم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمات فقط باید منو زیبا بیینه
گوشات فقط حرف منو جدی بگیره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خاک برخیزم چنان ققنوس....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری،
خروش خون «خورشید خرَد»،
بازمی‌دارد ستارگان حق‌جو را
از نهادن زانوی تسلیم،
در برابر رعدِ
«.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او که اوست
حضور تو شبى آرام
نهايتى که در آغوشم بود؛
در تنفس شراره گيسوانت
طعم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود خاموشی نصیبم ، چون که من عاشق شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن که باشدجغرافیای تنت
و ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیهوده سعی می کنی این خط و این نشان....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آستانِ زخم ها پیداست
این قلب دیگر دل نخواهد شد
رودی شدم بی صید،بی صیاد
این آب دیگر گِل نخواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اجاق کدام شاعر را گرم میکند چشمانت؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی رفتم به بازاری، که فکرش را نمی کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهراوه ام
ای وا ژه های مسخ عریانی
به
همهٔ انتظاری ...
که در
حسرت فرو شد
و به آهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودت را به من پس بده ...
این واژه ها
بدجور هوس عاشقانه هایم
کرده اند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهر و ماه از پی هم دور فتادند و کنون
ای دو صد ناله و صد مرگ بر این فاصله‌ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من از هوایی بگو که هنوز نفس نکشیده ایم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قاصدک عشق که صد باغ شقایق دردی
اینبار برایم چه پیامی ز سفر آوردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادت نیست ،
باران می آمد
پدرت را بردند
و تو در پشت سرش ......
آه ،
چه روزهایی بود .
هنوز هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ
شروعی دوباره است
...
علی رفیعی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب او جام شراب بود مرا مستم کرد
...
سحر سلمانی زاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما که رسوای جهانیم ، اندکی هم بیشتر ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان آتش و باران، مرا صدا می کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش بود بر روی من درب سعادت وا شود
بر دل زیبا پسندم دلبری پیدا شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر آوار نبود تو دفن می شوم
روحم را تا مرز چشمان تو پیش میکشم
تو چشمانت را میبندی و روح من پر می ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه را در برکه مانند گُهر می دارد آب ..
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۵۱۱۳ پست فعال در ۱۵۶۴ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
امين آزادبخت
مهدي حسنلو
محمد رضا خوشرو (مریخ)
فرشید به گزین
حامد امیریان خاموش 
فرشید ربانی (این بشر) 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
