محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
جمعه 29 فروردين 1404
روز ارتش جمهوري اسلامي و نيروي زميني 20 شوال 1446
Friday 18 Apr 2025
ساده ترین درس زندگی این است ،هرگز کسی را آزار نده.ژان ژاک روسو
جمعه ۲۹ فروردين
اشعار دفتر شعرِ دفترچه بغلی سیاه مشقهای من شاعر باقر رمزی ( باصر )
حرف و کلام از ادب می جهد از کام ما
خفت چه می پذیری بهر مطاع دنیا
کم کن غذای دل را ای دل ورای خود شو
آخه ازدیدن وحشت سرما زیر کلاه بود
جان را برون بیفکن از باد و خاک و آتش
چون آب باش و جاری فردا بقای خود شو
ز درد کهنه ما فسانه خوان افسوس
یارب این نو دولتان با یوق هم پیمان شدند
از گونه هایت ای گل صد رنگ می تراود
آتشم خاكسترى را طالبم بهر وجود
ای یار تو با چشمه غمدیده بیمار چه کردی ؟؟
فتوا چه می دهی که حرام است لعل دوست
پس شیر ژیانِ ره منصور کجا رفت ، کجا رفت ، کجا رفت ؟
گریه زیر چتر نمناک خیابان بگذرد
دل برای دیدنت شب زنده داری می کند
نور حق را چون گرفتم ژاله را پنهان مکن
بیا جانا که دردم از فراق است
در شبستان از ازل چشمان مریم سوخت سوخت
در جامعه ی هستی مستی نبرد دستی
ثروت قارون به پیش پای موران است و بس
نعره‌ی شیر پاکتی در بند و منقضی‌شده
ما روزگاری برای جوهر وجود
به دریا می‌زدیم
به گرد خویش می گردم سماعی بی ثمر دارم
برخیز که افتاده را نبود منزلی عظیم
وآنکس ز خاک بلندت کند او نگار توست
می زنم بنیاد ظالم با پَرِ پروانه ام
یارب این فردوسِ موعودِ بهاران را چه شد ؟
هر کجا دل برود محفل عنقای من است
عاقبت کاخ بلندت شود از داد خراب
باغ اگر سوزانده شد دیوار می خواهد چه کار ؟
صد پینه گر زده دوست به دلم عجیب نیست
بى تو اى سرو سهى در دل بستان چه كنم؟
با دل غمزده ى نرگس و ريحان چه كنم؟
یک سو نی و سوی دگر آهنگ جدایی
برکش ز روی خویش مقنعه ی سیاه ریا
باز آ که بالِ بازِ منِ غمگین شکسته است
من از کوچه‌ی دیوانه‌ها آمده‌ام.
خویش را در او رها کن تا شوی مهمان دوست
يك جا رسد به دلها، باران به هر بهانه
دست هر کس در توسل از ازل با دامنی ست
شب است و شبیخون و خون و قبس
گفتی برو ز پیشم گفتم به چشم خویشم
برای ذرّه‌ای نور،
دالانها را پیمودم.
این است جامعه‌ی نژاد آریایی
اصلاح‌شده .
دیدی که گنه کردم و هر توبه ثواب است ؟
رو مگردان امشب از عزلت سرای بی کسی
تنبورهایمان از زخمه‌ها بیزاراند.
شاهد بزم حضورت در شبستانها شدیم
سجده ما را نگر از بهر شیطان است و بس
ما ندانسته به دامان بتان افتاديم
مرگ بود که در دامان خشخاش
به دنیا می‌آمد
مهلتي تا كه سحر با دل و جان برخيزم
دارم هوس ذکر تو را ای مه شبگرد
سوا شد دین و قرآن از دل ما
نه نه ، زبانم لال ، تو از آنها نیستی
یارب این زخمی که بر دل اوفتادست کو دوا
ابن مُلجَم مرادی را فراموش نکنید !
سوسن و لاله خم شده ناله ی زیر، بم شده
آ و به چشم با خِرَد معنی کن آفتاب را
دار بقاء فانی ات کرده ابوالبشر مرا
ساغری دیگر به دست می پرستان نیست نیست
روزی که خزان آمد خندان به فغان آمد
ای دل که چو محزونی از چیست دگرگونی ؟
چون به شاهی برسی طعنه مزن بی نان را
چه کنم در ره کویِ تو نشستن سخت است
شعر شدم شور شدم پای لب گور شدم
انگشت‌نگاران قرنطینه‌ی انفرادی
نمی‌توانند مرا شناسایی کنند .
طائر خویشم و با طالع خود خو کردم
کی وعده‌های قسم به قلم برآورده می‌شود ؟
زخم بزن زخم بزن بر تن زنجیرها
خنده دندان نما از دل و جان رفتنی ست
منکران و کذّابان،
دودهای شیشه‌ای را بخار دهان تعبیر می‌کنند.
غم نان خوردن و بی دینی ما کفران است ؟؟
وز میان تب ِ جان با چه نشان برخیزم؟؟
ای گیاه‌کاران کرانه‌های آسیب!
گم شدم در کوچه های سرد بی پایان او
بت‌های سرکش و شیوخ از پشت کعبه سرک می‌کشند
آخر چگونه گویم درد درون خود را
هرگز فراموشم نکن جانانه و ارباب من
ای شبنم فروش
گرده‌ی گلهای ارغوانی!
مجموع ۴۳۳ پست فعال در ۶ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
سید هادی محمدی
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
مهرداد مانا
غلامرضا مهدوی (مهدوی)
شاهزاده خانوم
فرشید به گزین 
مریم کاسیانی 
فردین کمربسته (فردا) 
