شنبه ۹ فروردين
اشعار دفتر شعرِ دفترچه بغلی سیاه مشقهای من شاعر باقر رمزی ( باصر )
|
|
|
|
حرف و کلام از ادب می جهد از کام ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خفت چه می پذیری بهر مطاع دنیا
کم کن غذای دل را ای دل ورای خود شو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخه ازدیدن وحشت سرما زیر کلاه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان را برون بیفکن از باد و خاک و آتش
چون آب باش و جاری فردا بقای خود شو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز درد کهنه ما فسانه خوان افسوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب این نو دولتان با یوق هم پیمان شدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گونه هایت ای گل صد رنگ می تراود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتشم خاكسترى را طالبم بهر وجود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای یار تو با چشمه غمدیده بیمار چه کردی ؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فتوا چه می دهی که حرام است لعل دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس شیر ژیانِ ره منصور کجا رفت ، کجا رفت ، کجا رفت ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گریه زیر چتر نمناک خیابان بگذرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل برای دیدنت شب زنده داری می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نور حق را چون گرفتم ژاله را پنهان مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا جانا که دردم از فراق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شبستان از ازل چشمان مریم سوخت سوخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جامعه ی هستی مستی نبرد دستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ثروت قارون به پیش پای موران است و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نعره‌ی شیر پاکتی در بند و منقضی‌شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما روزگاری برای جوهر وجود
به دریا می‌زدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گرد خویش می گردم سماعی بی ثمر دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برخیز که افتاده را نبود منزلی عظیم
وآنکس ز خاک بلندت کند او نگار توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زنم بنیاد ظالم با پَرِ پروانه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب این فردوسِ موعودِ بهاران را چه شد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کجا دل برود محفل عنقای من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت کاخ بلندت شود از داد خراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغ اگر سوزانده شد دیوار می خواهد چه کار ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد پینه گر زده دوست به دلم عجیب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بى تو اى سرو سهى در دل بستان چه كنم؟
با دل غمزده ى نرگس و ريحان چه كنم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک سو نی و سوی دگر آهنگ جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برکش ز روی خویش مقنعه ی سیاه ریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز آ که بالِ بازِ منِ غمگین شکسته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از کوچه‌ی دیوانه‌ها آمده‌ام.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خویش را در او رها کن تا شوی مهمان دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك جا رسد به دلها، باران به هر بهانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست هر کس در توسل از ازل با دامنی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و شبیخون و خون و قبس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی برو ز پیشم گفتم به چشم خویشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای ذرّه‌ای نور،
دالانها را پیمودم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این است جامعه‌ی نژاد آریایی
اصلاح‌شده .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدی که گنه کردم و هر توبه ثواب است ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رو مگردان امشب از عزلت سرای بی کسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنبورهایمان از زخمه‌ها بیزاراند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاهد بزم حضورت در شبستانها شدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سجده ما را نگر از بهر شیطان است و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ندانسته به دامان بتان افتاديم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ بود که در دامان خشخاش
به دنیا می‌آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهلتي تا كه سحر با دل و جان برخيزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارم هوس ذکر تو را ای مه شبگرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوا شد دین و قرآن از دل ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه نه ، زبانم لال ، تو از آنها نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب این زخمی که بر دل اوفتادست کو دوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابن مُلجَم مرادی را فراموش نکنید !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوسن و لاله خم شده ناله ی زیر، بم شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آ و به چشم با خِرَد معنی کن آفتاب را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دار بقاء فانی ات کرده ابوالبشر مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساغری دیگر به دست می پرستان نیست نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی که خزان آمد خندان به فغان آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دل که چو محزونی از چیست دگرگونی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون به شاهی برسی طعنه مزن بی نان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کنم در ره کویِ تو نشستن سخت است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر شدم شور شدم پای لب گور شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگشت‌نگاران قرنطینه‌ی انفرادی
نمی‌توانند مرا شناسایی کنند .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طائر خویشم و با طالع خود خو کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی وعده‌های قسم به قلم برآورده می‌شود ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخم بزن زخم بزن بر تن زنجیرها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده دندان نما از دل و جان رفتنی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منکران و کذّابان،
دودهای شیشه‌ای را بخار دهان تعبیر می‌کنند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم نان خوردن و بی دینی ما کفران است ؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وز میان تب ِ جان با چه نشان برخیزم؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گیاه‌کاران کرانه‌های آسیب!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گم شدم در کوچه های سرد بی پایان او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بت‌های سرکش و شیوخ از پشت کعبه سرک می‌کشند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر چگونه گویم درد درون خود را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز فراموشم نکن جانانه و ارباب من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شبنم فروش
گرده‌ی گلهای ارغوانی!
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۳۳ پست فعال در ۶ صفحه |
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش 
علی اصغر صحرایی (رائد تنها) 
