پنجشنبه ۱۴ تير
|
|
شب گذشت ؛ در انتظار ماه تابانم هنوز
همچو نیلوفر بدور خویش پیچانم هنوز
|
|
|
|
|
تو می روی و ز تن جان من روان برود
تو می روی و سراسر ز سر روان برود
گمان مبر گله از رفتنت کنم همه
|
|
|
|
|
هیچ یوزی نخوابیده
پشت چراغ قرمز این شهر
|
|
|
|
|
گفتم:
پروانه را
بگویید:
مرگ شمع
پایان سوختن نیست
- - -
ناگهان
بال های پرواز
درآتش سوخت
----
|
|
|
|
|
دلم اینبار بیا جای خودت ،جای خودت باش
|
|
|
|
|
بازی با واژه ها کمی تا قسمتی عاشقانه...
|
|
|
|
|
صد قافله دنبال تو، تو غافل از احوال تو
|
|
|
|
|
کوچه در باد خزان خفته خموش....
|
|
|
|
|
ورود کاروان اسرا به کربلا
|
|
|
|
|
چوه ماه
در کمین شب
به انتظار تاریکی ام
|
|
|
|
|
هر شب از سوز جگر ناله مستانه خوش است
|
|
|
|
|
شعر نو میگویم اما با ردیف و قافیه
|
|
|
|
|
سرِ توصیفِ تو بینِ قلم و کاغذم دعواست
|
|
|
|
|
بزیرخاکهستمنازنین باورنمیداری
بجایفاتحهتنها بگوکهدوستتدارم
|
|
|
|
|
ازین دو گانگی دیگه
خودم داره بدم میاد
|
|
|
|
|
من انتخاب کردم
دل تایید کرد
عشق خطبه را خواند
و تو بله را گفتی
|
|
|
|
|
به اتهام غزلواره دست چین تنم...
|
|
|
|
|
تو تنها و بارش باران و پرسه«قمیشی»
تو تنها، قدم زدن خیابان های خلوت
|
|
|
|
|
به قد یک تب
پرستارم باش
پیش ازآنکه
عشق!
زایر سرزمین درد شود...
|
|
|
|
|
دود میشود ارزش جان جهان
آنگاه که خشم ابَراِژدهای ...ر...و...گر ،
خیره در چشمان عشقت
میبلعد خو
|
|
|
|
|
سه چیز آید ، به کارت، وقت پیکار
تفنگت، مونست ،با اسب رهوار
|
|
|
|
|
نیاید روزگاری بی تو ای یار
که آید بد به یاری بی تو ای یار
|
|
|
|
|
با دلی بی تاب پیوستن به راه کربلا
|
|
|
|
|
فهمیددل ازعشق تولرزیدن خودرا
شدعادت من پیش تونادیدن خودرا
برکل سرافرازی عالم ندهم من
یک لحظه
|
|
|
|
|
شبی درتخت سی،سی،یو دلم رو به وخامت بود
به بالینش شدم ، دیدم پر از زخم و جراحت بود
|
|
|
|
|
چهار نفر به دور هم
مینوازند،فریاد میکشند و خاطره میسازند
|
|
|
|
|
کجاست آن آرامش پس از طوفان
میان شکست های بی امان.!
|
|
|
|
|
تـو در جهـــان حضـــور و سعادتـي بانو
تو در مقـــام شهـــود و شهــادتي بانــو
ابوالحسن انصاری (ا
|
|
|
|
|
تو واژه واژه میشوی
سرودنت چه حاجت است
غزل غزل ترانه شو
نوشتنت چه حاجت است
بهار شعر من شوی
تور
|
|
|
|
|
از زبان زائران اربعين حسيني:
|
|
|
|
|
شب شبِ تاریک و طولانی مگر یلدا شده
|
|
|
|
|
عهدیکهبستهایم مگربردهایزیاد
دیگرتوعاشقانه نگاهمنمیکنی
|
|
|
|
|
در این فصلِ بازیگر رنگ ها
نکردی چرا یادِ دلتنگ ها
|
|
|
|
|
روحی در تا ریکی
کنج اتاق، هر نیمه شب، در هاله ی دود
مردی کلافه، بی نفس ، آری غم آلود
|
|
|
|
|
باز سردرد، سردی دستامو رد دادم،
تیر و بهمن، چه نامرد تو را ساختن،
پاییز
-
سعید_خرسند
|
|
|
|
|
تا بمیرد هم لبش تنها به لب تو میخورد
آدم از دوست خود چه میخواهد
دوست خوب که شاخ و دم نمیخواهد!
|
|
|
|
|
ولی ساده جهانم را دچار انزوا کردی
|
|
|
|
|
تعبیر عشق
عشق یعنی کوزه ی بی آب و خشک
عشق یعنی بوی خوب عطر و مشک
عشـــق یعنـــی ســـبزه ی بیهوده
|
|
|
|
|
توآمدی و نبودم من آمدم تو نبودی.....
|
|
|
|
|
آسمون رنگ چشماته
دل دنیا به همراته
منم همرنگ این دنیا
دلم پیش چشماته
|
|
|
|
|
وقتی غروب جمعه می شه
...
علی رفیعی
|
|
|
|
|
هوس هايي به سر داري
چه روياها به سر داري
|
|
|
|
|
آلودگی ار اجازه می داد... آلوده ی دیدار تو هستم
|
|
|
|
|
ابراز عشق و عنوان کردن علاقه ی قلبی ...
|
|
|
|
|
و
خواب
قایق
آشفته بود
برای شعری که شاع رش حجم دریا را بلعیده بود
|
|
|
|
|
محض رضای عشق
ای دوست کجایی؟
|
|
|
|
|
من سوختم زغمها تا کام دل برآید
اما نبود پایان عمرم دگر سرآید
با سادگی نظر را آیین راه کر
|
|
|
|
|
دیگه باور ندارم هیچ باوری
|
|
|
|
|
بیه پاویز و زرده ولگه دار اَی** رشیا ولگ و بیه داره هنی کی
|
|
|
|
|
انها که دارند و انهایی که ندارند.
|
|
|
|
|
بِگذار قَدَم وَرایِ هَستی****فَریاد شِکَن؛ اگر شِکَستی
|
|
|
|
|
باز هم عزم سفر کرده بهارم اکنون
|
|
|
|
|
بگذار نت هایی که عاطفه را گم کرده اند
روی تار گیسوی تو بنشینند
|
|
|
|
|
حضرت عباس آمد تا کند پر آب مشک
|
|
|
|
|
اربعین اومده و کسی که جامونده منم
کربلا نرفتم و هنوز تو خاک وطنم
|
|
|
|
|
امشب به نوای دل قلم می رقصد
در دفتر یادها الم می رقصد
|
|
|
|
|
به نام او که اوست
آسمان برایمان سقفی نبود
آواری بر وجود من
در خستگی نگاهت تنم سوزان
نفس نفس تو
|
|
|
|
|
چطور می تواند درس بخواند...؟
|
|
|
|
|
تا عبور از تنگه ی دلتنگ و نافرجام " شب" پارو زدم
|
|
|
|
|
قافله جاکن شده غافل دلِ من
|
|
|
|
|
تا کی به پیله منتظر ، در حسرت پروانه گی
دردی کش میخانه ام ، ما را چه به فرزانه گی
|
|
|
|
|
از من چیزی باقی نمانده جز تو.....
|
|
|
مجموع ۱۲۵۱۵۰ پست فعال در ۱۵۶۵ صفحه |