يکشنبه ۲ دی
اشعار دفتر شعرِ تنهایی شاعر علی جوانمرد(تنها)
|
|
|
|
من شاکر لطف و کرم حضرت حق م
یک عمر وجودش به وجودم که عجین شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داغ و غم زینب(س)در این عالم نگنجد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب و روز حیران و آزرده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب های من شبهای تنهایی و درد است
یک شب بمان و با منِ تنها سحر کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که دلداۀ مهر و صنمِ جان بودم
کس خریدار نشد بر سر بازار چرا؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا تو رها کن دلِ غمدیدۀ ما را
این درد دگر در تن و جان م شده لبریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که ای دل به گلستان وفا جای ت بود
دیدی آخر ثمر از باغ بجز خار نبود!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانش اندر دستِ صیادِ فلک
عاقبت در دامِ غم نخجیر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من فتادم زیرِ پای جورِ این چرخ فلک
اینچنین حیران شدم ، مانند اسب بی سوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینک این خاک سیه بالین من
زائر اینجا شدی یادم بکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز آمدم روی م سیاه دل پر گناه
یا ربّنا دستم بگیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا جان در هوایت رفتنی شد
تمام حرفهایم گفتنی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا تو مهربانی ای معلم
صفایی ،سروری،جانی معلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام از روزگار چون قفس
در قفس،ازحجم سنگینِ نفس!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان می دهی و نشاط را هم
تو هدیۀ عالیِ خدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای برف سپید و جانفزایی
دستانِ مرا به تو نیاز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اینجا، زمستان و برف و سپیدیِ یادت
کجایی؟ الهی شوم من فدایت ، فدایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این فصلِ بازیگر رنگ ها
نکردی چرا یادِ دلتنگ ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ رخسار
رنگ به رخسار من از غم تو نیلگون
دل ز فراق ت چو شب ای گل من قیرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رخ ات چون ماه تابان بود آن شب
وجودت مایۀ جان بود آن شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانۀ دلها چه ویران کرده ای
باقی از تو این همه آوارها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز منِ دلشده حیران شدم
فصل خزان دیدم و ویران شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توهم مثل منی تنهای تنها
دل ت خونِ زنادانی دنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا چون برگ پائیزی پریشان کردی و رفتی
تمام هستی م را از چه ویران کردی و رفتی
|
|
|
|
|
سید هادی محمدی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
مسعود مدهوش( یامور) 
محمد اکرمی (خسرو) 
