رنگ رخسار

رنگ رخسار
                   
   رنگ به رخسار من از غم تو نیلگون
 دل ز فراق ت چو شب ای گل من قیرگون
رفتی و آتش زدی بعد تو ای نازنین
 من شده ام هم نفس با غم و درد و جنون
سرو قدم شد کمان از غمِ هجران تو
   مرگ تواند کند عشق تو از دل برون
خون شده از هجر تو هم تن و هم جان من
غرق شده جان وتن بی تودراین دشت خون
بی تو گلی نشکفد در دل خونین من
 باغ  دلم  از  غم ت شد صنما  لاله گون
نیست شدم بعد تو ای گل نیلوفری
  بی تو همه عمر من تار و سیه،تیره گون
یاد تو چون می کنم دیده به آتش زنم
 از چه قضا بخت من کرده چنین واژگون
جان سیه و دل تباه سوختم از یاد تو
 دل زفراق ت چو شب ای گل من قیرگون