شنبه ۹ فروردين
اشعار دفتر شعرِ دفتر نخست شاعر اصغر زند
|
|
|
|
دست نحسی شانه زد زلف پریشان وطن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مار اگه هزار بارم پوس بندازه بازم ماره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح زیبایت بخیر ای پیر مرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای جوانمرد آزاده ای سرو پیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یقینی کاملا مشکوک
و شکی از یقین لبریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتگو نه، بلکه نومیدانه هذیانی پر از حسرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببین به روی شانه ام نشان بار روزگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عجب بازار داغی دارد اینجا اختلاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیدار شو از خواب که چیزی به سحر نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا کسی بر این سقف سیاه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فارغ از خوب و بد گردش ایام به ناز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در هوای مه آلوده ی گرگ و میش غروب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچند که دور از تو شده راه عبورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با این همه پیدایی و پنهانی رویت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بویِ خون می دهد این خاک و درونش جاریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای حرم پاک تو نقطه ی پایان عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز از عمق نخلستان صدای ناله می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این جای از هر طرف بیکران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محکومیت تجاوز بازرسان سعودی به دو جوان ایرانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انبوه این صورتک های سرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خوارترین خار بیابان نیازم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اینجا به هر گوشه دیوانه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هبوط ناتمامی سهم انسان می کنند اینجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه بی اندازه امشب ماه غمناک می بارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این زندانِ هر سو روبرویم سنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر سعدی افتد گذارت به کیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نباشی مرغ دل ببریده بال است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نه آن جرم پر از حفره ی بی جاذبه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لنج متروک حیات، روی اقیانوس مرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا غصه چرا دلشوره داری دریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این بیکران دشت خاموش و سرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگران می نگرم سوی افق / که غروب آمد و باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خفتن بی دست و پا در زیر تانک
به که وامی را طلب کردن ز بانک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من امشب در هوای تو غمم را زار می گریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای زوزه ی آواره بادی خسته از راندن
میان کوچه های شهر ویرانه
|
|
|
|
|
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش 
مسعود مدهوش( یامور)
صفورا کمربسته ، 
محمدرضا آزادبخت 
