يکشنبه ۹ دی
|
|
حمل میکردم درون خویش قلبی مرده را
در جهان هرچه نشد تابوت بودم لااقل
|
|
|
|
|
کفر گفتم که تو تاوان گناهم باشی
|
|
|
|
|
Take this plate. Wish whatever you want.
|
|
|
|
|
دیدن ندارد آسمان وقتی نمی بینم
|
|
|
|
|
عزیز روزهای خوب من بودی و درمانم
|
|
|
|
|
ای داد ، ای داد ، ای داد !
چکارکنیم ما ازدست بیداد ؟
|
|
|
|
|
✍️ ترانه سرا
م.مدهوش( یامور)💧
|
|
|
|
|
من تورا تنها برگزیده ام
عین
شین
قاف
علاقه شدید قلبی
موافقی آیا؟
کاسه ی صبرم لبریز
اما نمیدا
|
|
|
|
|
عشقم چه بی وفایی ، رفتی حالا کجایی
|
|
|
|
|
شب تنهایی عاشق
فصل پوسیدن برگها
میون بهار و گرما
خسته از دیدن رویا
توی خاموشی دلها
لنگ میزد ب
|
|
|
|
|
امشب: گُذَری به کـویِ دلبر زدهام
بـا سـازِ غزل، به سیـمِ آخر زدهام
|
|
|
|
|
قشنگ ترین حس دنیا دلتنگی توست و درست زمانی که نمی دانم با کدام شعر و آهنگ بیانت کنم
|
|
|
|
|
ولی حالا بدون تو، دلم انبار باروته
فقط محتاج یک شعله، تو بندرگاه بیروته
احمدصیفوری
|
|
|
|
|
چند سالی میشه که دلواپسم کردی چه سود
بین مردم بیجهت خار و خسم کردی چه سود
|
|
|
|
|
نمی دانم که می دانی که من هنوزهم دوستت دارم نمی دانم که می دانی که یادت هست همراهم
|
|
|
|
|
ای چرخِ فلک باغریمی سن قان ایله دون
آغلار گوزیمین یاشینی عُمّان ایله دون
|
|
|
|
|
باز هم غرق خیالت می شوم
در خیابانی که در یاد تو نیست.
لنگ لنگان، خسته تا یک راه دور
در هوایی که خ
|
|
|
|
|
آمدی بازار ِ دل را بی خبر برپاکنی
|
|
|
|
|
روز عشق استْ قاصِدَک از عشق
پیغام رِساندْ تو خاطِرْ زِ چه پریشان
درود و سلام است تو راْ عشقْ تو
|
|
|
|
|
آورده اند شهر مدائن زمانه ای
گویا نداشت فر و شکوهش کرانه ای
بنشسته بوده خسرو ثانی به بارگاه
بود
|
|
|
|
|
شبانه از توسرودن حدیث بارانیست
که صبحدم بنشیند به دامن گلها
به یمن لحظۀ شیرین وصل عشق محال
نسیم
|
|
|
|
|
کمی در زندگی دیوانه باشیم
|
|
|
|
|
تقدیم به خواجه حافظ شیرازی
|
|
|
|
|
بو آخشاملارین درددین
سیلن میرم
|
|
|
|
|
درد آهش تا ثریا رفته است!
|
|
|
|
|
جُرعه جُرعه شعر شده اَم در میان خنده اَت
|
|
|
|
|
ردم مکن درمرورِ دنیای پُرمرارت
|
|
|
|
|
باز هم فرهاد و کوه بیستون تکرار شد
|
|
|
|
|
یه روز میای به دیدنم دوباره
میای ولی فایده واسم نداره!
|
|
|
|
|
تا که می بینم تو را ، گفتار یادم می رود
عاشقت هستم ولی ، اقرار یادم می رود
...
|
|
|
|
|
مثل یک جنگل بکر و سر سبز
تو به من روییدی
بذر حیرت به دلم پاشیدی
از نگاهت به درونم بارید
دوسه خر
|
|
|
|
|
باران که ببارد
به لطف آسمان
دلت تنگ خواهد شد
|
|
|
|
|
نَوا بی شور و بی جان ، گوش بی وجدان خداحافظ
|
|
|
|
|
سخن و آیه ی زاهد به خدا راست نبود
برزخی در پس ِ هر بیش و کم و کاست نبود
|
|
|
|
|
گلمیشم درگاهیوَ یا رب دُیونجان آغلیام..
|
|
|
|
|
شُکر من این که به شُکرانه بودت به وجود
وبه پاس از همه ناز نگاه تو
سرآغاز وجود....
که به یکبار مرا
|
|
|
|
|
هرچه آرامم تو بی تابی هنوز
هرچه غمگینم تو شادابی هنوز
|
|
|
|
|
او چه داند...
ارزش میوهٔ عشق را؟!
|
|
|
|
|
نامه ای بر پرده می گوید سخن
نافه ای در گلّه می بوید ختن
|
|
|
|
|
چطور بگم خوبم جون دلم
دلم پر میزنه
به تنهایی خونه تو سر میزنه
|
|
|
|
|
نرمنرمک "عشقِ" تو در باغِ "دل" آمد بِه بار
"عطرِ" تو با عطرِ باران، در "هوایِ" سبزهزار
میزند
|
|
|
|
|
مژده ی وصلون هانی من گوتیریم جان قالخیم
ملکوتین قوشی یام دامِ جهاندان قالخیم
|
|
|
|
|
سپیدگشت موی درره دلداروانتظار طِرفی نبستم ازاین ره جزآه وان
|
|
|
|
|
در میان شبهای بیانتها
که صدای جنگ،
در گوشِ تاریخِ خسته
طنین میافکند،
سکوتی بلند
به
|
|
|
|
|
باید بدهد باز نگهبانی
چشمی که شده عاشقِ ویرانی
|
|
|
|
|
کاش می شد دوباره کنار هم آغاز کرد
کاش یک روزی دیگر کنار هم پرواز کرد
کاش در قسمت من یار بی وف
|
|
|
|
|
قایق چشمان من ، حیران و سرگردان شده است
|
|
|
|
|
دو غزل و یک رباعی از مهدی ملکی الف
|
|
|
|
|
معلوم نیست اصلا برایش گریه کردی
|
|
|
|
|
عاشقم از موقعی که خنده هات
مونده به یادم به همراهِ نگات
|
|
|
|
|
ساعت نوشیدن خون نزدیک است...
|
|
|
|
|
لا اقل زخم دلم را به نمک ورز مده
دل خود را به کسی غیر دلم قرض مده
|
|
|
|
|
بر من ببخشید این روانِ از درون پاشیده را
|
|
|
|
|
به جستجوی تو تا فصل انتها رفتم
همین که عطر تو آمد ، ندیده وا رفتم
...
|
|
|
|
|
مأنوس شده دل به تو اِی بهترین مونس
|
|
|
|
|
سَربهروی شانهات مست و غزلخوان آمدم
با "ترانه" با دو بیتیهای "باران" آمدم
حاضرم بیچتر، همراهت
|
|
|
|
|
یک زلزله
ما را از هم جدا کرد
|
|
|
|
|
این بغضِ گلو هر شب و هر شب نگذارد
|
|
|
|
|
آن مخمل گندمگون یا شعله ی آتش بود
یا جام می مطرب برقی به نگاهش بود
|
|
|
|
|
میان منطق و دل میشوم تسلیم دل، اما
از اینکه میکنم با منطقم پیکار می ترسم
|
|
|
|
|
همه پدران و مادران بید مجنوند
|
|
|
|
|
کسی که هوای حوایش را ندارد
|
|
|
|
|
اندامِ تن، وقتی که سَر° افتاد _ میرقصد _
|
|
|
|
|
از تُنگِ لبش شرابِ انگور بنوش
پیوسته و دلبسته و پر شور بنوش
|
|
|
مجموع ۱۲۸۷۱۴ پست فعال در ۱۶۰۹ صفحه |