همبستر ترس

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و عرض ادب خدمت فرهیختگان گرامی

قرار است توصیه ای برای شاعر ارجمندمان آقای محمد شریف صادقی داشته باشیم. شاعران در سال های اول شعر و شاعری شان به تمرین نیاز دارند تا آموخته های خود را به شعر دربیاورند و خود را در ورطه های گوناگون بیازمایند و با سنجش فضاها و خلاقیت های ممکن توشه ای برای آینده ی خود فراهم آورند. بی نقص سرودن و ترس از نقد داشتن دو عامل ایستایی است که شاعران جوان را از شعر، باز می دارند. خواندن اشعار دیگران هم لازم است؛ هم اشعار بزرگان و هم شاعران معاصر و هم شاعران فعال در عرصه فضای مجازی که می بایست به الگو گرفتن از شیوه ها و بازخوانی آموخته ها هنگام سرودن شعر به کمک مان بیاید. کوشش مقدمه ی شعر است. وقتی شما الگوهای هنری را تمرین کنید و به آن ها مسلط شوید ملکه ی ذهن تان خواهد شد و در ناخودآگاهتان رسوب خواهد کرد آنگاه در بزنگاهِ شعر و شاعری که سرودن تان گُل می کند بداهه ای زیبا متولد خواهد شد. بعداً شما می توانید بداهه یتان را ویرایش کنید و تغییراتی در آن اعمال کنید و هر چه تمرین های بیشتری انجام دهید و از شعر و شاعری تان زمان بیشتری گذشته باشد و کوله باری از تجارب باشید احتمالاً نیاز کمتری به ویرایش های مجدد در شعرتان خواهید یافت و کم کم، سبک شعری خاص خود را پیدا می کنید. چیزی که می تواند به پیشرفت شما در این مسیر کمک کند اتکا به یکی از الگوهای هنری است به قول بروسلی من از کسی نمی ترسم که هزار فن یاد دارد بلکه از کسی می ترسم که یک تکنیک را هزار بار تمرین کرده است. در شعر ((همبستر ترس)) متوجه تلاش ارزنده شاعر در جهت وزن سروده هستیم لکن ایده ی شعر و تصویرسازی ها به اندازه کافی خلاقانه نبوده است. شاعر می بایست ذهن خود را رها کند و آن را آزاد بگذارد و از خطا کردن نهراسد تا بتواند مفاهیم و تصاویر نو بیافریند.

تابنده باشید به مهر و زنده باشید به عشق