طوطی دهان بسته

درودتان گرانمهر
غنی و فوق العاده سرودید
ساعتها زمان میطلبد سخن گفتن و نگاشتن پای اثاری چنین، تنها یک اشاره کوچک میکنم به نام سروده،
ما ایرانیان متاسفانه، نسبت به بسیاری از ملل، ذهن و اندیشه ی خردسال داریم، پزشکان بزرگ، مهندسان خبره و وکلای فوق العاده ای در سراسر جهان فرستاده ایم اما،
در علوم انسانی و علم سیاست، رشد عمومی مردم بسیار ضعیفست، لذا مراحل گذار اجتماعی و سیاسی ملت ایران تا رسیدن به فضای گفتمان ازاد سخت و صعب پیش بینی میشود، _همان طوطی دهان بسته ای که مصور فرمودید_ بسیاری از روشنفکران ما، حقیقتا توان ابراز خطوط فکری را ندارند، در ورای محدودیت های سیاسی، محدودیت های عرفی و اجتماعی نیز دامنگیر ماست..
لذا توجه جناب عالی را جلب میکنم به گفتاری از پروژه ی شفاهی هاروارد،
به نقل با تغییرات جزیی از جناب ساعدی، که میفرمودند پس از لنقلاب 57،با انبوهی از اوراق و کتب از کنار دانشگاه تهران عبور میکردم، جاهلی سد راهم شد. پرسید ان چیست زیر بغل داری؟ گفتم کتاب. گفت بیندازش دور، چرا که ما انقلاب کردیم و تو روشنفکر عینکی کتابخوان باید بیایی و جایگاه ها را تصاحب کنی!!؟
اصلا میدانی من در ایام انقلاب شیشه پنجاه بانک را شکستم، تو شیشه کجا را شکستی!!؟
و جناب ساعدی گفتند من گفتم شیشه پنجاه و یک بانک، چرا که میدانستم اگر دهان باز کنم و از حقایق روشنفکری به چنین انسانهایی توضیح دهم، مرا خواهند کشت.
لذا گاه باید سکوت کرد، حتی اگر هزاران کتاب از بر بود یا خدمات فکری مکرر به جوامع ارایه داده بود، چرا که چاقوی جاهلان حتما و بیشک، و زبان بی بندو بارشان، برنده تر از کتاب و قلم ماست

هماره باشید و بیافرینید
سرفراز و برفراز و شادزی

سلام و درود جناب افشاری گرامی
قلم خاص و گیرایی دارید
پیروز و دلشاد باشید

سلام شاعرعزیز
قوالعاده زیبا بود
قلمتان همیشه توانا
درپناه خدا

درود جناب افشاری
بسیار دردمندانه