فرزند زمان

درود بزرگوار
دلنوشته خوش آهنگ و زیباست
جسارتا قوافی ؟

از جای دیگه شعر کامل شما رو کپی کردم چون یک مصرع شعرتون چاپ نشده . چون شعر قشنگی بود .

آن مخمل گندمگون یا شعله ‌ی آتش بود
آن مخمل گندمگون یا شعله ‌ی آتش بود
یا جام می مطرب برقی به نگاهش بود

یا بیدل اگر خونش آیینه جانش بود
سرخی دل درویش ته مانده جامش بود

چشمی به غلاف تیغ تسلیم شکارش بود
افسانه شیر افکن ابروی کمانش بود
خشمی به رکابش رخش گویی که سیاوش بود
از منظر ما ققنوس آتشکده رامش بود

ابیات پدر بر لب میخانه به نامش بود
آیات من الشّمس و فرزند زمانش بود

محمدرضا پورآقابالا

باعرض سلام وارادت
بسیار زیبا و قابل تحسین سرودید
درودتان باد شاعر گرامی

.

درود بر شما

درود بر شما


بسیار زیبا و دلنشین