سخان پدر

پِدَرَم گُفت که خورشیدِ اُفُق هایِ بَعید
به گُذَر چَرخِ زَمان نَزدِ تو خواهد بِرَمید

دَرِ دُنیایِ دَغَل حال دِگَرگون و غَزَل!
گَهِ گاهی به مُرادَت وَ نه هَمواره مُرید

به هُنَر آی و به عِشق آی و به دِل خُدعه مَکُن
هُنَرِ گُرگ زِ چَنگال کَشیدَن به وَرید

اَدَبَت را به سَرَ انگُشتِ بِلاغَت بِرِسان
که اَدَب مایه یِ فَخرَ است و اَدَب دان زِ فَرید

قَدَحی باده یِ عِشقَش بُخوران بَر دِلِ خود
که هَمین باده تو را عامِل و سُلطانِ عَمید

دِلِ خود را بِرَهان اَز غَمِ دُنیایِ غُبار
دِلِ رَیان شُده اَت مَست بِکُن، گَرد چو بید

دَوَران دَستِ خودَت را وَ بِکوبان و بِرَقص
چو سِپردی هَمه اَت باش به حِرصَت چو اَسید