دلارام

درود بانو
مثل همیشه زیبا بود

درود بر بانو آهنگران ارجمند..
زیبااااست..

الهی همه‌مون عاقبت بخیر بشیم

سلام و درود شاعر بزرگوار


دلتون شاد و لبتون خندون باد

درودتان شاعر بانو استاد اهنگران ارجمند🍻🌼👏💞🥂🥂❤️‍🔥🙏🙏
هنرمندی زیبا و دلنشین شما را با جان و دل خواندم،بسیار خوش خرام،زرین،وزین،افرینها،بتابید بر هنر و ادبیات ایران زمین🌟👏🙏🍂🌻🌾💮🌼🍃🪴🌺🔥🍀🌸💐🤞🌲🌷🏞️🌠🏜️🥀🌿🌛💫✨🌹🧿

د ود
🌺🌺🌺🌺

خوش آمدید 🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹

بسیار پرمعنی ودلنشین
زیبا می سرایید
عالی عالی سرودی بود
درودبر شما شاعرواستاد بزرگوار

سلام و ارادت

درودتان بانوی معزز، ادیب شیرین سخن و معزز

طبق اجازه و دستور سرکار عالی، با اجازه ی صاحب محفل و صاحب قلم، چند خطی در پای این اثر ارجمند که آیینه ای از زیباییهای طبیعت، رسایی معنوی و ملکوتی و تنویر عرفانی و فلسفییست مینگارم
،
این شعر، در ورای چهارچوب اوزان عروضی که در تخصص حضرات ادیب است و نه کمترین، غزلی سنتیست، عشق و فراق، و استعاره های کلاسیکی چون، ماهرخ، سرو، جام و یار، بازنمایش سلوک در هویت محبوب و معشوق عرفانی میتواند باشد،،
هجر و وصال شاعر، فنا و بقای ابن عربی را واگویه میکند و درد جدایی انسان از مبدا هستی درا ن نمود میابد....
زمینه های هستی شناسانه ی سرایه، بسبارست و در ادامه بیشتر به ان خواهم پرداخت..
اشک در این شعر، نمادی از باران، تطهیر روح و عبور از تعلقات دنیویست، ایراد مفهوم جان دادن به مرده که یاداور عیسی مسیح و ایه ی شریفه ی « اومن کان میتا فاحییناه» است، در چهارچوب اکوفمینیسم عرفان، باران و اشک،زنده کننده،شافی و اب حیات در متون عرفان شرقی اند، و جام چشم معشوق، نمادی از شراب طهور معنوی و رهاننده ای از نفوس اماره میتواند باشد،
در ادامه... مشعل فلسفه ی اشراق در این شعر روشنست، که هجر را شرط فانی برای نور الانوار میدانند، روی سخن شاعر، نگارست، که معشوقی ازلی، حقی برگزیده و برتر و تلاش هر عاشق برای گذار از حجابهای وی میتواند باشد،
در دیالکتیک سیاه و سفید مرگ و زندگی، جان دادن به مردگان و در نقطه ی مقابل مرگ پیشامرگ در شعر هویداست،
سیر شعر، از عاشقانه به عارفانه صعودیست، تلاش شاعر جهت تمهیدی برای سلوک، ناز ابرو یا جمال ظاهری محبوب، و جام چشم یا شرب جمال باطنی معشوق، سر به استان سودن عاشق و سایر الی الله، نشان از جایگاه رفیع معشوق سراینده دارد که میتواند فردی حامل فیض الهی یا واسطی معنوی را شامل شود..تجسم شاعر گرانقدر از محبوب و معشوق زمینی و اسمانی توامانست و به زیبایی در جریان شعر نوسان دارد ...
، با توجه به نمادواژگان عرفانی، کلمه ناز، ازمونی الهی برای عاشقست، ناز معشوق، پرده های مستوری از الهویت اوست، که با زیبایی صوری وی می امیزد و عاشق را به منتهای تعلق میکشاند..
شکستن عاشق، در اثر، شرط وصول، منطقی عارفانه و کسر انانیت برای وصال ویست، جام لبریز لب، خمر توحیدست و میتوان اشاره ای به شراب طهور در کتاب اسمانی باشد..
.. از دیدگاه فلسفی،_شرق و غرب_
، بودیسم میگوید، رنج دوکها یا _Duukkha_
، رنج هستی است!، بازتاب ان در تلخی دوری یار، و تولد و مرگ _سام سارا_ در اثر به وضوح قابل مشاهدهست، اشتیاق روز افزون به نگار موعود، به گفتار چهار حقیقت همیشه نجیب، تنها با نفی وابستگی یا نیروانا قابل زوالست..
، نگاه اناتا، یا نفس نابودگر و ریشه کننده، در بیت جان دادن به مردگان، قابل دریافت است، از استعارات خویشتن وهمی یا _اگو_، که تنها با ریزش اشک و التماس امکان پذیرست یا اموزه های ذهن در خلا ذاتی پدیده ها، عرفان و فلسفه ی شرق بسیار بسیار درخشان رخ نماست،
از منظر فلسفه ی غرب، اگزیستانسیالیزم، استرس فراق و اصالت رنج در شعر قابل رویت است، اضطرابی چون جدایی خالق از مخلوق، عاشق از معشوق، و مادر از کودکش.
خطابهای مکرر ای نگار، بازنمایانگر نگاهیست که وجود عاشق را به شی ات می کشاند، اضطراب ازادی Angst، شرط اصالت انسانست، که شعر اکنده ازین اصالت به مراحل اخلاق و تعلق جاودانه سوق میابد، زیبایی شناختی اثر، تقابلات تنشی و بازتابی در ابیات،
و اپوخه شعر، جهان پدیداری عاشق را به موضوعیت ناب تبدیل میکند، جوهر تجربه ی شاعر،صدای باران و سکوت زمستان را می امیزد. بیناذهنیت ،تقلای سوژه را برای خروج از انزوا سوبژکتیویته ی دکارتی ابراز میکند، در ادامه با نگاهی هگلی، دیالکتیک ارباب و بنده را در این سطرها میبینیم، طالب با پذیرش خواری و خاک افتادگی، در پی Anerkennung از سوی ارباب عشقست، این فرایند مدام تکرار میشود تا خودشناسی مطلق به بار می اورد..

استعارات جهان شمولی را به کار بردید ساعتها میشودر خصوص اش نگاشت، پوزش حقیر را به جهت اطاله و نقصان عرایض پذیرا باشید..

با زیباترین و بهاری ترین ارزوها

چون ارسال سبز در پیج مبارکتان امکان پذیر نبود، به صورت عادی تقدیم گردید
و مهر و احترام