جمعه ۲۵ خرداد
|
|
|
|
تو آن نیلوفر مستی که در مرداب می روید
پر از رنج هست ولی هرگز سخن از درد نمیگوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی ثمر،
می شکند ،
این دلِ خاموشم هِی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به فلك مي روم در پي گفتـار دوست
هر چه فزونتـر رَوَم مي نگـرم راه اوست
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برشی از دلنوشته‌ی دختری که تو را دوست داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به من بگوتو
مهتاب زیبا
رازشقایق،باگل شب بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر شده ام تا که کمی از تو بگویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای پدر انتهای رنج کجاست/تو که هر بار آس آوردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیروز که مفتون تو بودم تو ندیدی
آواره و مجنون تو بودم تو ندیدی
هنگام جوانی سر و پر کنده گرفتار
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنازم من به رویایی ترین رویا که این رویا امید وصل یاران شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیخ مسجد بودم و بس عبادات کرده ام
پیشانیم را با هزاری مهر مجازات کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیخک سَرِ منبر که اگر فوب رسد
یک مائِدِه از پیّه ی مرغوب رسد
نانی نخوری قول دهی نیک و نِکو
بعد از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقیا پر بما جام مرا هیچ مگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست دارم
دوبیتی چشم‌هایت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با شانه‌هایت جان پناهم در زمستان باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوان مردی با نیروی زحمت کشید
تاکه. بی اندازه. به ثروت رسید
داده بود خداوندسبحان تمام
آسوده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم صحبت و همراه و همه جان و جهانم
گر دوست نباشد نفسی زنده نمانم
هم درد و همه سختی و هم شادی و هم غ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلی دارم که رویش رشک بی پایان گلروها است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عِشقین یوکو آلتیندا بو کونلوم قَطعه لَندی
دور گَل ییخیلیرسام بو بَدَن سادَه ساغالماز
سَرمَست او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به عشقِ مــن و سقطِ دلتنگـــی ام...
بیاور تــو یــک قابــله خستـــــه ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد بودی برای مظلوم ترین آریایی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيـر مغان هدايـت ما را بيـان نـمود
پنـدش كه استقامت مـا را عيـان نـمو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردانگی
قصه ء مردانگی افسانه نیست
معنی مردانگی بی رنگ شد
معرفت. حال و هوایی داشت هان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهادیها چنان خوبند و شیرینند
که آنها لایق صد‌گونه تحسینند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین یلدا پر از شور تمنایم ، کنارم باش
خراب و خسته و درگیر غم هایم، کنارم باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان و دل غرق نور و عشق خوبان آمد میان * پرچم های زیبا را ببین دهه فجر مبارک بر عاشقان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا همه از بهر من است و همه هیچ است
هیچ از همه زین بهرنگیری که زهیچ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه پرنده وقتی پر زد
دیگه موندنی نمیشه
قصه دلتنگیاشم
دیگه خوندنی نمیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا رویی که خندانش تو باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو قدم مانده به ماه
تو خودت شاهد بودی
من به او گفتم اما ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي نفس آدميـزاد روحت رعايتش كُـن
شَر و شرارتت را بر آدمي كَمَش كُـن
از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شبانگاهان ،
هواپیمای کوچکِ ملخ داری ،
مجبورشد در اتوبانی خلوت
فرودی اضطراری کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعه ای نیست
نگوییم از تو
تو کجایی بگیری دستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستانم را آماده کرده ام برای لحظه ی دیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صفحه ای خالی بیا در زندگی ام باز کن ❄
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز عاشق و واله و مست هست
و دیوانه بسیار ازین دست هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانم مرا دگر به آسمان خیالت دگر راهی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دشت لاله بودی نوگلی زرّین گل لاله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهنگ شاد زندگیمی و دوست دارم
من آبی احساسمودست تومیسپارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داشتیم طرف روز ولنتاین ی عروسک فروشی ی نمایندگی ایفون زده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِکیشِ خودفراموشان بُرون آی _ خدایِ خود مکن هرگز فراموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بانوی قصه های همیشه رفتن (مادرم )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نادانی خود دانستم که ،که هستم
و در دانایی خود دانستم که هیچ نیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چنان از عشق تو بی معجزه پیغمبری ها کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوانی ام
لا به لای چروک های پیشانی ام گم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستی را دهخـدا تبییـن کن زیـن پس چنیـن :
نارفیقـی با رفیـق بنـشسـت و با بیگانـه ساخت
مـرد مـی‌پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که از دنیا بریدم با تو از دنیا پُرم
بی رفیق و بی شکیبم،لطف و احسانت کجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای رود نا آرام، دریایت کجاست؟
آن عاقبت آغوش رویایت کجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو
چون انگورِ شرابی
بر شاخه یِ تاک
سایبان برگ و آرمیده بر خاک
من
پرنده ای مهاجر
خسته از راهِ د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که بیگانه به یک خانه است
رابطه‌اش خوب و صمیمانه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برکش نقاب از روی خود
سرخاب بزن بر روی خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس از سي سال و اندي ، مثل ديوار همان جايم كه ديدي اول كار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من نپرس نام و نشان زندگی را..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توو اشتیاق یک راه
به سفرهای فراوان
منو حسرت یه گوشه
بی‌طنین خالی ز اغیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بی‌گدار در دل دریا نشسته‌ایم
در انتظار زورق فردا نشسته‌ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنجاه و پنج سال گذشت ازهنگامِ آمدنم و،
شده سالِ هزاروچهارصد
شور و شوقِ بیحدِ من به طراحی ،
دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما به توكل رويـم در طرف كوي دوست
هر چه تفضّل كند ما بشناسيـم از اوست
هركه به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته تر از ان م
که چشم بر در بسته ی نبودنت بدوزم
با خود مدارا می کنم
به خیالم که نبوده ای...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنت تب دار
دلت بیمار
نشسته ای به انتظار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آگاه کُنیدم که در این محکمه قاضیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن تو نازک و نرمه
تن من زخمی درده
دل تو پر از نجابت
دل من جون میده پرپر
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۷۳۳ پست فعال در ۱۵۶۰ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرجناب عظیمی عزیز 
سید هادی محمدی
محمدکریم نقده دوزان خراباتی
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
مهرداد مانا
محمدرضا آزادبخت 
افسانه نجفی 
آوا صیاد 
