شنبه ۲۹ دی
اشعار دفتر شعرِ شعر غمناک باران شاعر زلیخا رامیار،امید سحر
|
|
|
|
بلند ترین صدا نفس
چنان که برق بی رعد می زد بر
کوه
خورشید عرق سردِ شرمش
یخ کرده در دستار
ابر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذشته ده شب از بهمن
شبی بس سرد ومه آلود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنار کش
پرده ها را
مهمان کن
به وسعت پنجره ها
ابرها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ هر آرتینِ ایرانی، عمل آید سلیمانی
زِ تُرکَش کُرد و لَک باشد بلوچی یا که کرمانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شد در مام ایرانم
چه شد در مهد شیرانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر شهیدان گریه ام را خون کنم
روسری هم دامنم گلگون کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز گلستانها پژمرده بی حالند
پروانه ها در آن انگار که بی بالند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنازم شعر و اعجازش
چه فخری بر حیاتم داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن پوش احرام تو دائم
هدیه ی عرشیانی ست
که روزی در کنارشان بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تابستون و برج تیر
آب یخ وخاک شیر
هندونه
نون وپنیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در روزگاری که تاجران سَر وَ سَرمایه زیادند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا بمان تنها نرو دستم زدامن وانکن
ایمان من بردی زکف کافر شدم حاشا نکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آنکه باران با تو بود
بی توبهاران چون شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل شده چون چاه تو
افتاده در دل ماه تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیبا سخنی آر که از یار بگوید
در قالب حرفش که نه، اشعار بگوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون روح شدم در خانه‌ای
بر شمع شدم پروانه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دیدم اورا مست وشاد
گیسو بداده دست باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دنیای دلم خوش آمدی جان
شدی قلب من و دادی مرا جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرهنگمان دزدیده ان
بر ریشمان خندیده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برکش نقاب از روی خود
سرخاب بزن بر روی خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگویم من به هیج کس درد این دل گزارم یک زمانی زیر خاک و سنگ وهم گل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای بارا ن چرا خواهی بباری؟خبر از حال دوران هیچ داری؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توای باران چرا خواهی بباری؟
*خبر از حال دوران هیچ داری؟
|
|
|
|
|
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
محمد شریف صادقی
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
احمدی زاده(ملحق)
کوچک
منوچهربابایی 
فروغ فرشیدفر 
شیدا بیان (فریاله) 
